Ofwel, een boterstempel. Dat is wat ik gisteren vond op de rommelmarkt in Maarn. Net nog even voordat ik de deur van de schuur openzette.
De dame van wie ik hem kocht had als klein meisje nog gezien hoe haar oma hem gebruikte. Maar of dat nou was voor de boter of om koekjes te maken, wist ze niet meer. En dat soort verhalen geloof ik he. Direct. Pas als het om een auto en een oud vrouwtje gaat, krijg ik argwaan. Elk ander verhaal gaat er bij mij zó in.
Afijn, een boterschraper ken ik. Maar niet eerder eentje gezien met een boterstempel aan de andere kant. Een zoektocht op Google leverde een leuk verhaal op: Bûterpronk gaf boter waarde.
In dit artikel kun je lezen dat boter door de maker vroeger voorzien werd van zijn/haar merk zodat de keurmeesters gelijk wisten van wie de boter was. De boter werd dan in een Bûterhûs op echtheid en kwaliteit geboord door deze keurmeesters.
Of dit stempel ook deze functie had, weet ik niet. De dame en ik vonden het wel een kersttafereeltje, dus misschien gewoon voor feestelijk gebruik. Deze boterstempel heeft een mooi plekje in mijn keuken gekregen en blijft in de eigen collectie.
