zondag 20 mei 2012

Iemant heeft een nieuw projectje

Het ding waarop iemants oog viel, waardoor vriend R. met de handige auto waar veel in kan moest komen omdat de auto van iemant zo onhandig is dat er niets in kan.
Vrijdag was er een rommelmarkt. In een dorp verderop. Heel gezellig, buiten in allemaal kleine straatjes. En daar stond mijn nieuwe projectje. Althans, dat dacht iemant. Het heeft echter toch wat meer voeten in aarde, dus net als de letterkast draait het toch meer uit op een Project. Echter en afijn, het zal me ***** wezen. Ik vermaak me prima. Wel dankzij de zon waardoor ik mijn project buiten kan uitvoeren. Anders had ik een probleem gehad en had ik moeten wachten op zon. O, u weet nog niet wat het is. Nou, een oude trekautomaat. Het ding geeft een sterke associatie met kroketten, getuige de vele reacties om me heen, maar ik geloof niet dat die er ooit in hebben gezeten. Er is geen spoor van een (eventueel inmiddels verwijderd) verwarmingselement en dat lijkt me toch wel een onderdeel van een kroket-uit-de-muur-trekkast. Wat je er dan wel uit kon trekken? Ik weet het niet. Het ding zegt 'inworp 2 kwartjes'. Dus ga maar na. Wat kostte vroeger 2 kwartjes en trok je uit de muur? Weet u het? Ik niet. Maakt me ook niet uit. Ik heb namelijk geen twee kwartjes. Die bestaan niet meer. En al had ik ze wel, dan had ik ze niet nodig, want het kwartjesbinnenwerk is er niet meer.
De kast heeft aan de voorkant twee slotjes. Die vormden uitdaging 1. Het ene slotje was al uitgeboord door de verkoper. In het andere slotje zat de helft van een sleutel, de andere helft vonden we later terug op de vloer van zijn auto. Waarom we die nog zijn gaan zoeken? Ik weet het niet.
De achterkant van de kast zat vast met twee boutjes waarvan de moertjes natuurlijk aan de binnenzijde van de kast zaten. Waar je bij kon als je de voorkant van de kast open maakte. Zie daar, uitdaging 2. Geheel tegen de regels van de volgorde in, zijn we met uitdaging 2 begonnen. Die boutjes hebben we eraf geflexd. Uitdaging 2 was een stukje cake. Achterkant open, via achterkant bij slotje, slotje eruit getikt, afgebroken sleuteltje eruit getikt, slotje laten vallen, palletjes eruit, iemant palletjes zoeken, iemant 1 palletje niet vinden, twee nieuwe slotjes gekocht.
Iemant zoekt palletje
Uitdaging 1 was beslist geen stuk cake, maar wel onder controle gebracht. De volgende uitdaging was de twee nieuwe slotjes erin. Wonder boven wonder dekten ze het oorspronkelijke gat zonder probleem af. Alleen het hendeltje...... afijn, uitdaging 3 kwam uiteindelijk ook onder controle. Uitdaging 4 was een nieuwe stekker (voor de gezellig tl-verlichting in het ding). Daar draai ik mijn hand niet voor om, dus is eigenlijk niet als uitdaging aan te merken. Een deel van het binnenwerk eruit schroeven was wel even spannend. Wat zag ik over het hoofd en wat niet? Wat zou ineen storten en nooit meer vast te maken zijn, tenzij je een Chinees bent. Het bleek niets, dus ook geen uitdaging. Toen heb ik voorzichtig alle ruitjes uit de deurtjes verwijderd. Ik kan er drie laten vervangen, maar die waren al kapot, dus dat lag niet aan mijn actie.
Daarna ging ik poetsen. Op zich geen feestje en al helemaal niet als je een ijzeren flens onder je duimnagel perst met hoge snelheid en bloed tot gevolg. Maar ik bespaar u verdere details.

De laatste, maar niet de minste uitdaging is het open krijgen van de klepjes zonder al te veel geweld. Het mechanisme van het mechanisme heb ik nog niet geheel tussen mijn oren en in mijn verstand weten te brengen. Dus hier is met name sprake van een Uitdaging. Die ik echter vol vertrouwen tegemoet zie en waarvan ik nu al weet dat ik hem eronder krijg. Dat is wel fijn he?!

'Wat gaat u erin doen,' vroeg de verkoper? (Uhm, weet ik veel. Geen idee. Tja, er moet wel wat in natuurlijk.) Behulpzaam deed hij enkele suggesties. 'U kunt uw brillenverzameling erin bewaren?' (Uhm, tja. Wellicht is dat iets wat elke Nederlander hoort te hebben, maar ik heb die niet.) 'Uw schelpenverzameling?' (Huh?!) 'Uw post?' (Uhm, tja. Misschien.) 'Kruidenpotjes?' (Begint in de buurt te komen.) 'Uw horloges?' (Uhm, tja. Die draag ik niet en daarom heb ik ze ook niet.)
Laat ie dat nou geweten lijken te hebben, want na het tackelen van uitdaging 2 bleken er in de kast nog drie goudenkleurige horloges te liggen. Waaronder een rolex met diamantjes. Wat een mazzel heb ik he?!
De vondst der vondsten

woensdag 9 mei 2012

Iemant is vastbesloten de cirkel te doorbreken



Van tijd tot tijd zitten we hier thuis in een soort van vicieuze eetcirkel. En ik lees op Wikipedia dat het bijzonder moeilijk, zo niet onmogelijk is om een vicieuze cirkel te doorbreken mocht je er eenmaal in terecht zijn gekomen. Lekker zwartgallig wel, zeg. Is dat nu het beste nieuws dat je iemant kunt geven in de desbetreffende situatie? Net zoiets als, mocht u op enig moment in uw leven in de ongelukkige omstandigheid komen niet te weten wat u wilt worden als u later groot bent, dan is de kans zeer klein zo niet nihil dat u daar ooit nog wel achter komt. Of ... mochten er ooit paardenbloemen in uw zorgvuldig onderhouden gazon verschijnen dan is het bijzonder moeilijk, zo niet onmogelijk om die uit te roeien zonder uw gazon om te spittten. Dit geldt tevens voor molshopen. 
Waar is het uitzicht mensen? Waar is de hoop? De uitdrukking 'against all odds' is niet zomaar ontstaan hoor. 
Maar ... wat te doen om deze specifieke cirkel te doorbreken? Want dat dat niet mogelijk is, dat Weiger ik te geloven. Ik denk dat we maar een regel in gaan stellen. De regel van drie. Dat wil zeggen dat van de zeven dagen dat er bedacht moet worden wat er op het menu staat er drie dagen een nieuw recept gemaakt moet worden. En........ ha vicieus mijn neus .... dat recept mag pas na drie weken weer op het menu.
Of ... zou de regel van twee niet beter zijn? Drie is best veel. Nee. Nee. Niet! Drie! Te beginnen vanavond. Wrrgg, stress. Wat dan? Wat dan? Help! Misschien moeten we maar uit eten?

P.s.: Kent u een hond die dit kunstje kan? Meld hem of haar dan aan via  Herodogsphotography.com voor een gratis fotoshoot. Moet het wel echt zijn he, geen photoshop kunstje. Deden ze in 1954 toen deze hond op de foto werd gezet ook niet.