Iemant wil graag goed handig zijn

De losse onderdelen

Er is eigenlijk altijd maar één reden wanneer ik mijn blog verwaarloos. Ik ben te saai, te volwassen en te druk met dingen die zogenaamd Belangrijk zijn. Er komen gewoon geen zinnen en onderwerpen uit me die de moeite van het lezen waard zijn. Niet dat dat nu wel zo is, maar

Inspiration exists, but it has to find you working

Pablo Picasso

Dus mocht u dit een stom logje vinden, u weet nu wie daar schuldig aan is. En over die boeg heb ik er nog wel eentje, of twee eigenlijk. 

Whatever you are, be a good one

Abraham Lincoln

Moet je het natuurlijk wel in de goede volgorde doen, anders ben je goed in iets waar je helemaal niet op uit was. Kan ook leuk zijn. Maar kan ook niet. Of het moet je gewoon helemaal niets uit maken. Ga dan gewoon lekker door.

I always wanted to be somebody

But now I realize I should have been more specific

Lily Tomlin

Ik geloof dat ik goed ben in iets wat best prima is, maar ik zou ook graag beter zijn in wat anders. To be more specific: ik zou wel heel handig willen zijn met gereedschap en materiaal. Want weet je, ideeën zat. Maar de uitvoering ervan vereist altijd kennis van constructies, verbindingen, hout, metaal, schroeven, machines enzovoort. O ja, en meestal ook kracht. Daar gaat het ook mis. Ik ben best handig, maar door gebrek aan kracht eindigt een schroevendraaier te vaak ergens waar het bloed oplevert. Nu dit weekend is gebleken dat ik een waarschijnlijk talent heb voor lassen, leek er licht te gaan gloren. Maar ja, dat wat je moet lassen verschijnt niet vanzelf in de juiste maat en vorm voor je neus. En aangezien een schroevendraaier al een probleem kan zijn ... laat ik een slijptol helemaal maar links liggen. Of rechts. Maakt niet uit. Ik blijf er vanaf. 

And now for something completely relevant: iemand een idee hoe ik dit met elkaar verbindt (stevig en wel)?

Als u zich hier nou even over buigt, dan ga ik ondertussen wat schilderen en plakken. Dat lukt namelijk wel. Geheel zelfstandig. Met kwasten heb ik eigenlijk nooit een probleem, hoef me zelfs niet om te kleden als ik de muur wit. En nee, - ik zie uw ogen al glinsteren -u hoeft nu niet uw verfproject aan te bieden. Ik heb hier nog genoeg projectjes. 

Het resultaat in theorie

Btw, ik beschik over geen enkel ruimtelijk inzicht. Als ik wist hoe het omgekeerde van ruimtelijk inzicht genoemd wordt dan schreef ik dat hier (onruimtelijk uitzicht?), want dat is wat ik heb. Misschien handig voor u om te weten, mocht u mij willen voorzien van een advies. Wat ik zeer op prijs stel. Bij voorbaat dank.

Iemant ontmoet iemand

Enkele weken terug was ik in Rossum. Erg leuk daar. Er was een braderietje gaande. Heel dorps en gezellig.  We kuierden wat. Voor me liep een leuke rok. Althans, een vrouw met een leuke rok. Van spijkerstof, met rode kruizen en wat hertjes geprint. Heel gezellig allemaal.
We liepen langs emmertjes. Met worteltjes erop. Leuke emmertjes, maar ik had er geen bestemming voor. E. wel en E. deelde M. dus mee 'leuk emmertje, handig voor de moestuin'. 'Maar E. je hebt al zo veel emmertjes,' klaagde M. Waarna E. wegstiefelde, hetgeen in de ogen van M. geen goede zaak was. M. probeerde de boel nog te lijmen, hetgeen niet helemaal lukte. Waarna M. besloot rechtsomkeer te maken om alsnog een emmertje voor E. te scoren onder het gemompel 'anders hoor ik dit het hele weekend nog'.
Loyaal als ik ben vergezelde ik M. We waren dus weer terug bij de emmertjes en De Rok bleek daar ook. De vrouw in de rok draaide zich om en zei 'wat een leuk shirt heb jij aan'. Dat was tegen mij. En het klopte hoor. Ik hád ook een leuk shirt aan. 'Ja, en jij een leuke rok,' was mijn respons. En zo babbelden we wat. En tijdens dat gesprekje over rokken, Pipi Langkous en Amsterdam zag ze mijn bijzonder originele armbandje. En die vond ze ook leuk. En toen vroeg ze of ik een winkel had of een webshop. En toen moest ik nee zeggen en nog eens nee. En toen vroeg ze waarom niet en toen had ik daar geen antwoord op. En toen bleek dat de mevrouw met de leuke rok een bekende was van M. en bedachten we dus dat ik op de een of andere manier via M. haar wel een armbandje zou toesturen. En toen vroeg E. later aan M. of ze dan het nieuwe adres wist van de mevrouw met De Rok aangezien die net verhuisd was. En wist M. dat niet. En toen besloten we dat zich dat allemaal wel op zou lossen op de een of andere manier. En toen heb ik dus zondag's haar armbandje gemaakt en 's maandags naar M. verstuurd in een super leuk envelopje met een toepasselijk labeltje. En toen kreeg ik via FB een uitnodiging van iemand die ik niet kende. En toen heb ik die dus weggedrukt. En toen een paar dagen later zag ik dat ik een FB-berichtje had. En toen bleek dat van die iemand te zijn die ik had weggedrukt. En toen was dat dus die iemand van het armbandje. En ze had hem ontvangen en was er blij mee! En dit is het logje geworden met het meeste vaak en toen ooit. Foei.

Iemant fröbelt met fietsband

Laatst zag ik iemand bretels maken van de binnenband van een fiets. Dus toog ik naar de fietsenwinkel in ons dorp en vroeg een fietsband uit de afvalbak. Die kreeg ik. En toen ging ik aan de slag. En toen waren daar twee armbandjes. Een met een betekenis en de ander niet. Die betekenis heb ik later bedacht hoor. Zo gaat dat bij mij. De diepere lading voeg ik later toe. Whatever. Afijn. Komt ie: de sleutel tot liefde is wijsheid. Doing. Puke.

Het volgende projectje wordt een ketting. En dan kan ik voorlopig nog wel even door projecteren, want ik kreeg van onze gulle fietsenmaker maar liefst drie binnenbanden. Met de boodschap 'lot's more where that came from'. En dat mensen, dat vind ik eigenlijk altijd een viezige uitspraak. Ben ik daar alleen in? Ik heb er altijd een bepaalde associatie mee. Die ik hier niet uit de doeken ga doen, want dan kunt u mij nooit meer bezien zonder dat deze associatie in uwen hoofd oppopt. Want zo werken die dingen. En daar zit ik niet op te wachten.
Ondertussen staan deze armbandjes GEWELDIG bij mijn nieuwe rode laarzen. Waar ik heul blij mee ben. Daag.