woensdag 27 maart 2013

Iemants behoefte aan kleur

Het zal die eeuwigdurende winter wel zijn. Of het feit dat de zon tenminste schijnt. Ook al is het nog gruwelijk koud, in de wind en uit de zon. Maar mijn huis vraagt om kleur, ik vraag om kleur, iedereen om me heen vraagt om kleur. Dus. Wat te doen als je instant kleur nodig hebt? Dan ga je naar de Hema. Althans, dat deed ik vandaag. En nu liggen veelkleurige kuikens, naast drie rolletjes washi en tig pompoentjes in een schaal te wachten op hun bestemming. Die bestemming is waarschijnlijk een kunsttak waar vorige week nog groene appeltjes aan hingen. Een aantal van die appeltjes zijn ineens verorberd door hond C. (u moet weten die tak stond al zeker een jaar naast zijn favoriete plekje, zijnde de vensterbank). Ondanks dat ze van piepschuim waren, zijn ze hem blijkbaar goed genoeg bekomen. Hij heeft ze in ieder geval niet weer uitgekotst. En dat is fijn. Maar dat was wel het moment dat mij opviel dat de overgebleven appeltjes eigenlijk best lelijk verkleurd waren. En wat doen je dan? Dan ruk je ze van hun stengeltje en steek je de kale tak weer terug waar ie vandaan kwam. In de veronderstelling dat je er vast nog wel wat mee kan. Een keertje. Ooit. En in de overtuiging dat een kale tak ook een tak is en de circa 10 achtergebleven blaadjes best heel decoratief zijn. Afijn. Ik haal hem er eens bij en ga kijken wat ik ermee kan. Zo terug.




Nou, in ieder geval hebben alle kuikens en een deel van de pompoentjes de komende dagen onderdak.
Wat rest mij dan nog om u mee te delen? Dat kringloop 1 vandaag een platenkoffertje en een oude zinken gieter heeft opgeleverd. En kringloop 2 vandaag niets heeft opgeleverd. Dat laatste was wel jammer. En verder ben ik alvast begonnen aan mijn lijstje voor de vrijmarkten met Koninginnedag:
krukjes
zandgebakvormpjes
sixties brillen
bingospellen
plastic dieren, veel plastic dieren, van die kleine
Verder houd ik mijn ogen open voor alles wat in groten getale in één koop wordt aangeboden en voor alles wat ik niet kan bedenken om op mijn lijstje te zetten, maar wat wel knuistjesknijpend fijn is om tegenaan te lopen.
U mag trouwens ook uw ogen open houden voor mij. En voor uzelf natuurlijk, anders kan het nog een pijnlijke bedoening worden. En dat moeten we niet hebben he. Op zo'n leuke dag. Waarop we vast en te zeker 20 graden minstens voorgeschoteld krijgen. Lijkt mij zo.

zaterdag 23 maart 2013

Iemant likes a random act of kindness

Weet u? Weet u, een toevallig gesprek met een vreemde, een knijpje in je schouder van iemand van wie je het niet verwacht, goed terloops advies op het moment dat je het nodig hebt (en dus niet op het moment dat iemand vindt dat je het nodig hebt. GROOT verschil.), iemand die je voor laat, de persoon achter je die de 5 cent bijlegt die je aan de kassa tekort komt, iemand ..... afijn, ik denk dat u begrijpt welk beeld ik probeer bij u op te roepen. Ik geniet ervan. Ik drijf erop. Op die random acts of kindness (RAK's). En waarom in het Engels? Klinkt leuker.
Opgepept door dat jochie van laatst en geïnspireerd door hen besloot ik ook tot een RAK. Eentje van het soort waartoe je echt actie moet ondernemen en niet die je, als je ook maar een beetje een aardig persoon bent, dagelijks terloops uitdeelt.
En dit vertel ik u niet om u te laten weten hoe awesome ik ben. Ik vertel het u omdat ik u hoop te inspireren tot het plegen van een RAK ergens in de komende week of weken. We hebben elkaar nodig mensen. Dat wist u waarschijnlijk al. Maar voor het geval het is weggezakt, bij deze een reminder. We hebben elkaar nodig.

zaterdag 9 maart 2013

Iemant houdt nou eenmaal van zooi en J. ook

Vorige week zaterdag liet ik J. een dagje uit. Gezellig tutten, niets bijzonders. J. en ik delen een passie. Zooi. Haar huis staat voller dan de mijne. En dan heb ik het alleen nog over de dingen die je kunt zien. De staat van haar zolder weet ik alleen van horen zeggen en dat is al niet best. De helft van de spullen heb ik met haar mee naar binnen gesleept. En dat was niet tijdens één verhuizing, maar uitgespreid over een periode van iets van twintig jaar. We vinden veel van dezelfde dingen leuk, maar hebben niet dezelfde smaak. Ja mensen, dat kan. Zij heeft dingen staan die ik knoertleuk vind, maar niet in mijn eigen huis zou zetten en andersom.
We hebben al wat afgestruind met z'n tweeën. En ingenieus vervoerd. Zo hebben we eens een oud-Hollandse schrijftafel en een aardappelsorteerbak (als u die niet kent: die zijn GROOT) tegelijkertijd in een hele kleine auto, verdraaid ik weet het merk niet meer dus laten we zeggen een Mini vervoerd. Heus. En dan dat commentaar om je heen. En onze ármen, mán wat was dat een eind lopen. Afijn, voor een weekje of 6 loopt J. weer even wat minder, maar we verheugen ons nu al op de IJ-hallen in mei of zo. We hebben het trouwens beiden vorige week heel bescheiden gehouden. Het paste zelfs in mijn tas. Een zoutdametje. Nooit gebruikt, het bijna vergane prijsje zat er nog op. En dan nog een singletje, een LP en een etagère. Die laatste drie omdat ik wat wilde maken. Ik heb eigenlijk een hekel aan etagères, ze staan hoe dan ook altijd in de weg. De enige keer dat dat niet zo is, is als je ze daadwerkelijk in gebruik hebt. En dat is gewoonweg heel zelden. En nu zit ik me dus eigenlijk ook te ergeren aan het ding. Maar goed. Hoe vindt u hem?



En dan wil ik u nog even kennis laten maken met Bullock. Bullock stond vandaag in de vitrinekast van de kringloop naar me te ogen. Ook Bullock paste in mijn tas en dat is mijn nieuwe criterium voor kringloop en vlooienmarkt aankopen voor zo lang het duurt vanaf nu. Wel zo handig. Want ik had u geloof ik al eens verteld dat ik in een MilKa rijd en daar gaat echt nog minder in dan in een Mini. Heus.
Hij kijkt wat geschrokken he? Hoe zou dat nou komen?
 En hij doet me aan iemand denken, maar aan wie?

Lekker kontje he?! Ook zo leuk dat zijn heupjes van hoogte verschillen. 
En dan van een geheel andere orde heb ik in lijn van dit eerdere logje een vraag aan u. Waarom is het in huizenadvertenties nog steeds vermeldenswaardig dat de wastafel er eentje van het vaste soort is? De tijd van een lampetkan ligt toch al ver achter ons?
Er bestaat toch niet zoiets als een zwevende wastafel, zoals men wel spreekt van een zwevend toilet waar een hangend toilet mee wordt bedoeld? Zie ik iets over het hoofd? Mis ik de advertenties met de tekst ''Volledig uitgeruste badkamer met bad, aparte douche, lampetkan en toilet."?  En is het überhaupt het vermelden waard? Ik zou zeggen dat het pas vermeldenswaardig is als er géén wastafel in de badkamer zit. Als er één ding onlosmakelijk verbonden is aan de badkamer dan is het wel de wastafel. De rest is altijd maar de vraag. Bad, douche, toilet? Dat zijn de echte vragen. Maar een wástafel???!!! Dat weet toch iedereen. Wees gerust, ik maak me minder druk dan u denkt. Ik vraag het me gewoon af.

P.s.: ik ben weer terug bij mijn titelstramien, beviel toch beter. Was het u al opgevallen?