Iemant gaat back to basic

Het weekend heb ik doorgebracht in een boerenbedtent. Op de Veluwe. Met drie vriendinnen. Een aanrader. Als je tenminste van basic houdt. Dan weer niet zo basic dat je op de grond leeft en onder een koude douche staat, maar toch vrij dicht daarbij in de buurt komt. De ingrediënten waren een bedstede (daar lag ik in), een getimmerd stapelbed (daar lag M in) en een luxe tweepersoonsbed (daar lagen M en E in). Allen beschikten over een goede matras en dekbedden. Tot nog toe viel het basic mee. We hadden ook stoelen en een stamtafel, aanrecht met koud stromend water en een wc. Wat dat laatste betreft, daarover was de afspraak dat activiteiten waarbij vieze geuren loskomen, elders plaats moesten vinden. Het is maar dat u het even weet. We hebben ons er allemaal aan gehouden, geloof ik. Al weet ik niet waarom M sorry zei en met een brandende lucifer terug de wc in ging.
Naast dit alles was er een houten vloer, wat in elkaar getimmerde kastjes van kistjes en, het allerbelangrijkste, een houtkachel. Om te koken. En dat was nog het meest basic van alles. Drie uur wachten eer je water kookt zijn we gewoon niet meer gewend mensen. Maar we hebben ons er doorheen geslagen en zijn nu echte slow cooking experts. Op tijd beginnen is les één. Anders eet je pas heeeeel laat.

Niet behorende bij dit concept, maar wel een van de hoogtepunten was onze huismuis 'Pietertje'. Die heel slim na elke maaltijd een rondje door de tent maakte. Niet gedeerd door onze aanwezigheid. En ongemotiveerd voor elke tegenprestatie voor alle lekkere dingetjes die we voor hem op de grond lieten vallen. Van het voorverwarmen van ons bed tot ons verdedigen tegen everzwijnen, geen enkel voorstel deed hem bewegen ons op gepaste wijze te bedanken. Hij is ons niet eens uit komen zwaaien.

Iemant doet nog meer ontdekkingen

Afgelopen zondag was er een kofferbakmarkt. Op kleedjes en op tafels. Waarachter dan weer auto's stonden. Soms dan, soms ook niet. Ik snapte het dus niet helemaal. Maar zag wel dat er rommel was. Wat te koop werd aangeboden voor de ene prijs en wat je dan na enig onderhandelen kon kopen voor een andere prijs (als je het goed doet een lagere). Lijkt op markt. Rommelmarkt dus.
Heb een uurtje lopen zoeken tussen de rommel, wat gepraat en wat gepingeld en had een leuke oogst. Zo voor een zondag tussen de buien door.

Iemant doet een ontdekking

Om te beginnen even het mysterie van het vorige blogberichtje oplossen. Het heeft een dag of drie geduurd en toen was duidelijk dat het boekje verkeerd bezorgd was. Het was niet voor mij. Het vorige boekje dat J.  besteld had, dat was wel voor mij. En dus dacht de verzender dat deze ook vast voor mij was, aangezien mijn adres nog in het systeem stond. Hoe had ie ook beter kunnen weten dan? Het boekje was voor J. zelf.
J. heeft nu overal antwoord op en ik nog steeds niet. Maar als ik iets wil weten, bel ik haar gewoon.

Maar goed. Laatst was ik bij de kringloop. Die in Amersfoort. Ben weer helemaal rommelminded en kan me dus  weer echt vermaken met het doorstruinen van andermans zooi. De oogst van dat bezoekje was nog mager, erg mager. Namelijk nul. En dat voelt nooit helemaal lekker. Ga je helemaal naar Amersfoort en vind je niets. Ik liep wat langs de stellingen met boeken. Trok er hier een daar eentje uit het rek, duwde het weer terug. Vond niet wat ik zocht. Zag mijn achternaam, liep weer verder. Dacht, 'huh?' Liep weer terug. Zocht mijn achternaam en VOND mijn achternaam. 'Je bent nog niet in Niemandsverdriet,' stond er! Zomaar op de band van een boekje. MIJN achternaam. Op de 'd' let ik dan maar even niet. Want dat zou flauw zijn. Dat mijn familie nou niet zo goed kon spellen toen ze de boeken in gingen, kan ik de auteur natuurlijk niet kwalijk nemen. Met een misplaatst gevoel van trots ging ik naar de kassa. 'Zo heet ik,' zei ik. Geen reactie.