Iemant voorspelt een vlooienmarkt

En zo gingen we zondag op weg. Van het ietwat morsige hotelletje in België naar de Eurotunnel. We reden door de velden. Bochtje links, bochtje rechts. Heuveltje op. Heuveltje af. In de aanloop naar wat ik denk dat het derde heuveltje was, deed ik een voorspelling. 'Na dit heuveltje, een bochtje naar links en dan is me daar toch een grote vlooienmarkt!' En laat ik nou toch gelijk hebben. We waren het heuveltje net over en er staan auto's links en rechts geparkeerd. Allemaal volk op de voet en in dezelfde richting. Nou, dan weet je genoeg. Meer zeg ik niet. O jawel, toch. Er was me dus een grote vlooienmarkt! Door de straten van een klein dorpje. Zwierend. Heerlijk. Beter kun je het haast niet hebben. Iets meer tijd was handig geweest. Vanuit mijn optiek dan. R. was blij dat we ergens op tijd moesten zijn.

 [....een kleine onderbreking...moest even een foto maken van R. met een heli boven zijn hoofd...staan namelijk ergens in Engeland in het veld...waar ze laag vliegen met heli's...en landen voor je neus....en...heel spannend allemaal...helaas moeten we nergens op tijd zijn....]

Afijn, ik was dus blij. Daar ergens in België. En heb zulke afgrijselijke kitschdingen gescoord, dat ik er bijna geen foto van durf te plaatsen, maar ik doe het toch. Die papegaaien waren eigenlijk nog erger. Die zaten op een ernstig verkleurd romantisch, op karton geplakt, tafereeltje van een herdertje gespijkerd. In een goudkleurige krullijst van een of ander plastic. De lijst heb ik nog, het tafereel niet meer.

[...een kleine onderbreking...kwam een border collie aangerend uit het veld....rechtstreeks mijn armen in....hekel aan heli's blijkt....ik kan hem begrijpen...we hebben gezellig saampjes op zijn baasje gewacht]

Afijn, de Lourdes souvenirs krijgen t.z.t. ook een andere bestemming. De lijstjes en het bolle glas zijn echt ge-wel-dig! Niet?!!
Eens of niet, ik ga me nu even concentreren op het voorspellen van een mega carbootsale. En lots of time .....I'll keep you posted.

Iemant wil ook flaneren met een schaapje

Kijk nou toch! Wat een dotje he?! Vandaag gescoord op een toevallige rommelmarkt. Dat is een markt waarvan je niet wist dat ie er was en waar je dan toch terecht komt. En dat zijn vaak hele goede.
En vandaag heeft een hele lieve meneer me op die toevallige rommelmarkt gematst met deze prachtige dame. Ik vind haar helemaal geweldig! Ze is een ietsiepietsie gehavend, maar dat mag de pret niet drukken. Ik ben tenslotte nu al niet meer helemaal gaaf en zij is stukken ouder dan ik ben. Haar geboortedatum ligt namelijk ergens tussen 28 augustus 1945 en 28 april 1952. En die van mij beslist niet.

Ze schijnt nog te werken ook, als je haar mechanisme aanzwengelt. Gaat ze zwieren. En het schaapje zwiert achter haar aan. Schattig he?! Zwieren met een schaapje in je ene hand en een parasolletje in je andere. Hoe leuk zou dat zijn?
Blijkbaar deden ze dat ooit in Japan. Want daar komt ze vandaan. Bezet Japan om precies te zijn. Dat de wereld dat maar even weet. Alhoewel, ze ziet er niet zo Japans uit. Misschien was dat destijds het Westerse wereldbeeld van Japan? Zoiets als Nederlanders lopen op klompen en alle westerlingen flaneren met schapen. Ach, waarom ook niet. Zou het straatbeeld een stuk opfleuren, al die parasolletjes. En al dat gemekker is ook best grappig. Ik stem vóór.

En dat brengt me op het volgende verzoek. Zou er alsjeblieft iemand willen opstaan en een apparaat willen ontwikkelen waarmee je kun projecteren wat een voorwerp heeft gezien? Dat lijkt mij nou zoooo gaaf. Een soort van reversed beamen. Misschien heb ik dit u al eens laten weten, dan is dit de tweede keer. Geeft gelijk aan hoe graag ik dit zou willen. Zien wie haar gemaakt heeft, wie er met haar gespeeld heeft en hoe ze in Nederland terecht is gekomen. Om te beginnen is beeld alleen genoeg, geluid mag later wel. Geeft u mij een seintje als u dit voor elkaar heeft? Mijn dank is groot.

Iemant koopt een onderdeel uit 1928

Tijdens mijn rommelige weekend laatst liep ik bij de rommelmarkt in Achterveld tegen wat laadjes op. Ze stonden in de hoek van het gereedschap en de onderdelen. In de mannenhoek zeg maar. En dat was denk ik mijn geluk. Een man laat op die plek zijn oog daar niet op vallen en ik wel. En andere vrouwen die hun oog er ook op laten vallen, laten juist die mannenhoek meestal ongemoeid. Ik weet het, ik weet het, nogal stereotiep. Maar hee, het is geen mening die ik hier opschrijf. Het is gewoon een constatering. En geloof me, ik ben gekwalificeerd genoeg om dit te constateren. Het is tenslotte niet de enige rommelmarkt die ik zo in een jaar bezoek. Dus.
Overigens reageerde de verkoper (een vrijwillige man) vol ongeloof toen ik naar de prijs van de laadjes vroeg. "Deze? Deze laadjes? Wilt u die??' 'Nou nee, niet echt (oh wat kan ik toch bluffen). Alleen als de prijs goed is. (waarna ik mijn ogen ogenschijnlijk ongeïnteresseerd al weer naar wat anders liet dwalen)' Waar de vrijwillige man gelijk van schrok en dus voorzichtig een vraagprijs van 3,- euro uitsprak. Waarna mijn gezicht zich vertrok (van plezier, maar dat kon ik goed verbergen) en ik er een zuur 'nou, vooruit dan maar' uit perste. Deal gesloten. 'Wat gaat u ermee doen?' Dat wordt me best vaak gevraagd als ik ergens iets aanschaf waar de ander geen enkel brood in ziet. Maar meestal heb ik op dat moment nog geen flauw idee. Ik herken alleen een goede deal en de rest volgt wel. Bovendien leken ze erg op laadjes en was de kans dan ook groot dat het laadjes waren en dat ik ze als laadjes ging gebruiken. Leek mij wel overduidelijk.

Al op weg naar de auto werden ze aan een nader onderzoek onderworpen. Er was Inhoud! En dat is Spannend. Het bleken naaimachineonderdelen, klosjes garen, een handleiding en een 'Fee de Foyer'. Die laatste bleek een handborduurmachinetje uit de periode 1890-1930. Met handleiding. In het Frans en eentje in het Nederlands. Mocht iemand zich er dus aan willen wagen ...

Afijn, even wat gegoochel op het type naaimachine en zie hier:

U ziet dat de laadjes onder het blad hangen. En dat ze van elkaar gescheiden zijn. Om ze voor mij bruikbaar te maken heb ik ze samengevoegd en voorzien van een nieuw bovenblad op hun maat. Maar dat was nadat ik ze nog lekker in de meubelolie had gezet, waar ze ook danig van opknapten. Voila!

P.s.: ze kunnen ook nog op slot en de sleuteltjes zitten erbij!

Iemant had een rommelig weekend

View through view-master. Town hall and flower sellers Valencia.

Ik ben benieuwd wie van u mij dit na kan zeggen, maar ik heb zojuist gedoucht met een sprinkhaan. Gezellig saampjes onder de spetters. Ietwat bevreemdend, want normaal ontmoeten we elkaar ergens in het groen. Uhm, ik bedoel dan niet dat ik diezelfde sprinkhaan ergens ontmoet. Ik bedoel dan natuurlijk dat als ik een sprinkhaan ontmoet dat meestal niet onder de douche is, nooit eigenlijk, maar vaker in het bos of op een grasveld. In het groen dus. Zucht. Afijn, dit was dus een heel andere ervaring. Hij vond dat ik er nog goed uit zag voor mijn leeftijd. Ietwat vrijpostig naar mijn menig. Maar hell wat kan hij er aan doen, hij is een geboren charmeur. Dat was aldus zijn uitleg. Hij leek me verder wel ok, dus ik heb het compliment maar geretourneerd. Met een wedercompliment welteverstaan. Een tegencompliment kon ik namelijk niet zo snel verzinnen, zo nog enigszins van slag door de hele situatie en daarbij ook te onkundig op het gebied van sprinkhanen om iets zinnigs op te merken. Nou, dan bent u daar ook weer van op de hoogte. Het heeft hoegenaamd niets met mijn rommelige weekend te maken, of misschien toch weer wel. Ik weet het niet. Zegt u het maar.

Wat wel met mijn rommelige weekend te maken heeft, is het volgende. Mijn weekend begon zaterdag in Achterveld om 9.00 voor het hek van een rommelmarkt die pas om 10.00 uur begon. Ik was niet de enige die daar een uur te vroeg stond. Verkeerde berichtgeving op internet en in de krant had daarvoor gezorgd. Nou ben ik niet zo'n geduldig type en R. is dat ook niet. We hebben, in plaats van te wachten, ons uur dus semi-nuttig besteed door naar Amersfoort te crossen en weer terug. Semi-nuttig omdat de winkel waar we een boodschap wilden doen niet verkocht wat we moesten kopen. Grmpf. Maar we waren wel weer op tijd terug in Achterveld. Daar gingen we na een goed uur weer weg met een vreemde lamp (aankoop van R.), lades van een oude naaimachinetafel, een view-master met wat schijfjes, een puzzelplankje (een wat? laat maar, is voor een projectje, komt wel een keer langs hier), een oude looplamp (heel hip hoor, met het juiste koord een echte industriële blikvanger), kleine bakblikjes (ook voor een projectje, ooit) en een retro houtlook blikje op pootjes. En o ja, het klapstuk. Een schenk-tuit-stop-hoofdje van porselein. 

Het komt door haar keel uit haar neus. Geheel smakelijk is het dus niet.

En alsof dat nog niet rommelig genoeg was. Heb ik vandaag uit Soest ook nog het een en ander mee naar huis gesleept. En super retro keukenrekje van Tomado (passend bij die andere die ik eerder al eens op de kop heb getikt), een blauw retro bureauventilatortje, twee retro tennistafelbatjes (gaat meer om de hoesjes waar ze in zitten), een retrostyle thermoskan (wit met bloemen), en een voormalig stalgebouwtje (geen idee waarom ik dat heb meegenomen, maar er komt vast een dag dat me dat duidelijk wordt). En o ja, het super klapstuk: nog een view-master. In de doos en met een flink aantal schijfjes. 

Model E. Jaren 50. 

Nou verdient die view-master nog wel enige toelichting. Het is namelijk raar. Zo'n ding zoek ik al lange tijd. Ben er lang, lang geleden eentje tegengekomen die van ellende uit elkaar viel en nog tien euro moest opleveren. Echt niet. Ben er eentje tegengekomen die in super staat was. Dertig euro. Ook echt niet. Ik ben van Zeeland he?! Os bin zuunig. En ik lieg hier niet, een van mijn voorouders komt uit die hoek. En die had blijkbaar sterke genen op dit vlak.

Afijn. Maanden en maanden terug kwam ik wat schijfjes tegen, voor de juiste prijs. Die ik maar heb meegenomen. Voor het geval die view-master ook nog eens kwam. Maar die kwam niet. Wel bij iemand anders. Maar die had weer geen schijfjes. En dat is knarsig, een view-master zonder schijfjes. Da's gewoon niet leuk. Dus heb ik die schijfjes gedoneerd. En wat blijkt? Wie goed doet, goed ontmoet. Want prompt ziet R. gisteren voor mij een view-master liggen. Nog net in ok-staat. En ook nog met schijfjes. En voor een euro was de deal gesloten. Jippie. Het is er eentje uit de jaren zeventig. Helaas heeft hij wel een beetje de kleur van het gevangeniseten in Alcatraz. Zo stel ik me dat dan voor. Maar toch. 

Nou? Wat zei ik over die kleur?

Afijn, als u goed gelezen heeft dan weet u dat het view-master verhaal nog niet af is. Want laat ik vandaag nou weer eentje tegen het lijf lopen. Helemaal Piekfijn In Orde. Met doosje en een lading schijfjes. Maar de Zeeuw in mij vond hem te duur. Die Zeeuw toeterde namelijk in mijn oor dat ze echt geen vijftien (15!) euro ging betalen voor zo'n ding. 'Echt niet. Nooit. Loop maar door.' En dat deed ik dus. Braaf. Ik liep ook weer terug, maar dat kreeg ze in de gaten. Tevergeefs dus. Waarschijnlijk liep ik te langzaam. Ik ging dus wat sneller lopen, kwam vanaf de andere kant, ging in overleg over tien euro en liep wederom zonder gedane zaken door met een foeterende Zeeuw in mijn oor. Op weg naar de uitgang. Waar ik alsnog een list verzon om de Zeeuw bezig te houden, vijftien euro in de aanslag hield en de "deal" sloot voor ze in de gaten kreeg wat er gaande was. En nu vier ik dus een feestje. Ik ben zo blij met dat ding. Als een kind zegt R. En die Zeeuw is ook stil. De mond gesnoerd zeg maar. Toen ze zag waar alleen al die schijfjes voor te koop staan op MP. 

Iemant doet verslag van haar vakantievondsten

Engeland is mijn land. Ik dacht het eerder al, maar weet het nu weer zeker. De mensen, de thee, de omgangsvormen, de spullen, de pubs, het is mij allemaal even leuk. En dan denk ik de tattoos, de leggings en bierbuiken geheel weg. Dat doe ik hier tenslotte ook. Je hebt Engelsen en Engelsen, net als Nederlanders en Nederlanders. Het is maar welke bril je op zet. En die van mij is roze.
Wat ik particularly like zijn de charity shops en car boot sales. Of course. Can't help it. En in tegenstelling tot vorig jaar, toen alle leuke fleamarkets en antiques shops in de VS op onze route net gesloten waren op het moment dat ik passeerde, heb ik nu een fair deal of browsing kunnen doen. En natuurlijk picked up a thing or two. Allemaal even fout en kitschy, maar o zo leuk. Net vóór de vakantie heb ik nog een kofferbakmarkt afgestruind en daar een allerleukst porseleinen hondenbeeldje op de kop getikt. Dat zette de toon van de struintochten in Engeland, maar de score op dat onderdeel is uiteindelijk uitgekomen op twee.

Het schattige Nederlandse hondje.

De twee Engelse hondjes. The're very pleased they live in Holland know.

Zes is de score van Coronation and Commemorative mugs. Waarvan een nu dienst doet als theelepelvaasje. Er twee voor gebruik zijn en de andere drie voor de sier of occasionally als bloemenvaasje.

Dan heb ik nog wat achter moeten laten wat me helemaal niet zint. Namelijk een hele mooie oude ladder. Achteloos gedumpt. In een container. Mijn reisgenoten zagen het niet zitten om de rest van de reis in gezelschap van het werkelijk hele mooie exemplaar te moeten doorbrengen. Hetgeen ik eerlijk gezegd nogal flauw van ze vond, maar het was twee tegen een. Foto 1 toont de ontdekking, foto 2 de teleurstelling.

Onder de matras (die heus niet ranzig was) lag ie. Een goed gebruikte, maar nog mooie ladder. Zo'n kwaliteitsding. Handgemaakt probably. 

Er bleek geen argument stand te houden en aangezien ik hem in mijn eentje niet uit die container kreeg moest ik opgeven. Onder luid commentaar en met duidelijke tegenzin. En ook dat hielp niet.

Verder nog wat nicknacks. Waarvan ik speciaal de Lingerie Guards even extra onder uw aandacht wil brengen: 'No more unsightly straps'. Geweldig woord nietwaar? Unsightly. Er is veel in het leven unsightly zowel in Engeland als in Nederland, helaas bestaat er niet voor alles een strap. Maar hiervoor dan weer wel. 

De vogelbordjes van wel 5 cm doorsnede hebben ooit ergens aan de muur gehangen. En toen die muur gesausd werd mochten ze gewoon blijven hangen. Je kunt er namelijk omheen sauzen, om deze bordjes. 

Eindelijk een vingerhoedje. Zo handig, als je zoveel verstelwerk te doen hebt als ik elke dag. 

Geweldig he?! Zouden die dingen nu ook nog gemaakt worden?

Nou, dan kan ik u nog wel wat vakantie anekdotes vertellen, maar ik weet niet of u daar zo op zit te wachten. Het meeste is toch alleen leuk als je er bij was. En dat was u niet he?! Nou vooruit eentje dan. In een animal welfare charity shop zag ik een commemorative mug. Bovenop een plankje. Te hoog om bij te kunnen. Te ver weg om goed te kunnen zien of ie wel of niet leuk was. Ik ging dus vragen of ik die mug even mocht zien. Er stond onder het plankje namelijk een trapje en ik dacht dus niet dat mijn vraag heel belastend was. Helaas. Dat was het wel. De dame aan wie ik het vroeg schoot prompt in de stress, riep haar man erbij, die haalde een Trap van achteren, moest daarmee door de hele winkel, richting plankje met mug, man de trap op, vrouw de trap vasthouden, veel gezucht en gesteun en ik geloof zelfs een zweetdruppel, waarna met een gewichtig gebaar de mug op de toonbank belande (leuke toonbank trouwens, helaas niet te koop en waarschijnlijk ook niet goedgekeurd door mijn reisgenoten) en ik dus helaas constateerde dat ik hem niet wilde gezien prijs en staat, hetgeen me op een snibbig 'You changed your mind then?!' kwam te staan. Of ik dat niet even eerder had kunnen doen dat mind changen. Graag vóór alle moeite en niet erna. Uit pure guilt heb ik maar een vintage style bijouterie tasje bij ze gekocht, nog net gespot bij het naar buiten lopen. Zo kon ik weer naar binnen lopen en het nog een beetje goed maken. Al die inspanning. 

Het is misschien vintage als je daartoe alles ouder dan 20 jaar rekent. Maar we hebben het hier niet over de jaren 30 van de vorige eeuw hoor. Al doet het daaraan denken. Of de jaren 50. Of zo. 

Bye!

Iemant toont u haar gekochte waar

Het was een heerlijke dag. De zon scheen zoals ik al gehoopt had en het regende niet. Geen druppel. We waren in Driebergen. Samen met collega L. en haar moeder. Erg leuke mensen die de feestvreugde alleen al door hun aanwezigheid verhogen. Ik heb het trouwens over Koninginnedag. Ik weet het. Alweer dagen geleden, maar toch. Toch wil ik u nog even laten zien wat deze dag mij rommeltechnisch gezien heeft opgeleverd. Laten we gewoon het rijtje af gaan. Althans, nadat ik gemeld heb dat de foto's zijn gemaakt vóór het schoonmaken. Inmiddels staat het hele boeltje blinkend te stralen. Had ik beter eerst kunnen doen en dan foto's maken, maar goed het is niet anders.

Als eerste liep ik het foute kastje hierboven tegen het lijf. Ze heeft nog wat zorg nodig. Een kleurtje, een leuk achterwandje, vrolijke plankjes en een schattig knopje voor het deurtje. Dan kan ze wel weer een tijdje mee.  Ze heeft geduldig staan wachten tot ik haar aan het eind van de strooptocht op kwam halen om mee naar huis te gaan. Inmiddels wel ondergescheten door een klein vogeltje, dat was wat sneu. Maar inmiddels is ook dat leed geleden.

Daarna stuitte ik op een labeldispenser uit een voormalig postkantoor. Erg leuk ding. Gezien het feit dat man labeldrukker is, hoop ik binnenkort op een kleine geste.

Vervolgens stond er een stelletje measuring cups naar me te kwaken, hetgeen ik dus met geen mogelijkheid kon negeren. Ik vind ze ge-wel-dig!

Na koffie en Oranje Tompouce hebben we de laatste meters over de vrijmarkt afgelegd en zijn we naar huis gegaan. Waarna ik vervolgens in mijn eentje nog even in een buurdorp de vrijmarkt heb bezocht.

Niet voor niets, want al gauw liep ik tegen deze thermosfles op. Van de zolder van zijn grootvader, zei de verkoper. Eentje uit de jaren zestig. Met glazen binnenfles, kurk en made in China. Tja, die kon ik niet weerstaan gezien de zachte prijs van 50 cent.

Even na de thermoskan zag ik het lampje er rechts op de foto naast. Hij werkt op batterijen (duh) en je kunt kiezen: lampje voor, lampje boven of beide lampjes tegelijk aan. Ik hoop eigenlijk dat het lampje bovenop een zwaailampje is, maar heb nog geen uitsluitsel. Ik heb namelijk geen batterijen die erin passen. 

Niet lang daarna zag ik deze grappige giraffe die in de nabije toekomst zal gaan dienen als fotohouder.

Ik vond het eigenlijk wel welletjes op dat moment. Maar soms heb je het niet voor het zeggen. Dan loop je tegen iets aan, heb je een leuk gesprek met de verkoper, lukt het jou om iets van de prijs af te dingen wat voorgangers de hele dag nog niet gelukt is en ga je overstag. Zo ging het mij. En nu heb ik dus nog een nutteloos, maar schattig ding in huis staan. Jawel, een kindernaaimachine op batterijen of handmatig uit de jaren vijftig. Zie hier.

Het welgekozen klosje garen kreeg ik er gratis bij. En als je dan stiekem hoopt dat het nu dan wel echt klaar is, dan hebben u en ik het mis.

Wat was het geval? Een paar dagen voor Koninginnedag zag ik deze muurvazen. Ze zijn van Jane uit Nederland en ze schrijft de blog All the luck in the world. Ik vind het idee erg leuk en bedacht me dat ooit wel eens te willen gaan doen in een of andere variant. Ooit. Maar ja, dan kijk je even links en even rechts op een zekere vrijmarkt op een dag in april in het jaar 2013 en dan liggen er zes (6!) van die dingen op een rijtje naar je te roepen 'He jij daar. Ja, jij! Joehoe. Jij wilde ons toch? Ooit? Ooit is nu hoor. Joehoeee'. En dan ga je tegen beter weten in weer overstag.

U weet hoe die dingen er normaal gesproken uit zien als ze aan een verwarming hangen. Ik heb er dus geen foto van gemaakt. Maar ze gauw in een kast weggestopt, waardoor ik hoop er voorlopig niet mee geconfronteerd te worden. Want eigenlijk heb ik genoeg projectjes. Zucht.

Kopje thee? Iemand?

Ik verheug me ontzettend op morgen. Morgen is een van de leukste dagen van het jaar. En ja, dat heeft alles, maar dan ook alles te maken met het feit dat het morgen vrijmarkt walhalla is. Ik hup hop van de ene markt naar de andere. En ik hoop dus ook zoooo dat het droog is. Bij Koninginnedag hoort zon. Dat maakt het allemaal extra vrolijk. En ook aangenamer. En praktischer. In de aanloop naar morgen ben ik maar even bij de kringloop aangewipt. En daar heb ik een prachtig fout kopje zien staan, met zorg van haar plankje getild, afgerekend en meer naar huis genomen. Naast me zat ze, op de bijrijdersstoel. Helemaal opgewonden. Tralalalala. Of het nog wel geheel goed met mij gaat? Ja, hoor. Dit kopje is namelijk een Alice in Wonderland kopje. En die kunnen dat, weet u. Praten. Hele verhalen babbelen ze aan elkaar. En nu wil ze weten wat haar te wachten staat. Earl Grey, English afternoon tea, Jasmijn, London tea??? Voorlopig weet ik niet beter dan haar te zeggen dat ze slechts mooi hoeft te zijn. En dat ze wellicht, ooit, ergens aan de muur komt te hangen als een klein schilderijtje.

Iemant is dol op garlands

Remodelista / Marlen Kärema.
Wees gerust, deze foto is niet met de zelfontspanner gemaakt. Hij viert heus geen feestje in z'n eentje. Kijk maar, er staan nog meer glazen hoor.

Ik weet niet wat het is, maar momenteel word ik erg vrolijk van slingers. En omdat ik garlands een leuker woord vind, word ik momenteel erg vrolijk van garlands. Rondjes, vlaggetjes, pomponnetjes, hartjes, hang er een boel van aan een draadje en het kan niet anders of je wordt blij. Als dat niet zo is, dan weet ik het ook niet meer. Dan is er gewoon weinig hoop voor je. Ik zeg niet dat je er net zo vrolijk van moet worden als ik. Ik zeg niet dat je direct in de huppelmodus dient te schieten, net als ik. Geloof me, dat is lastig te onderdrukken als die modus zich aandient en je staat echt voor paal. Ik zeg ook niet dat je van de weeromstuit de slappe lach zege moet laten vieren. Maar een glimlach, een glimlach moet toch lukken?
Kom nou toch, kijk even gezellig mee:

Stylecookie

Annixen.

Dottie Angel

Mumsybird

Nou? En? Gelukt?

In geval het niet zo is, misschien helpt dit dan nog ...

In afwachting tot voldoende pomponnetjes voor een garland heb ik ze maar even in de boom gehangen. Ik moest toch afscheid gaan nemen van de paaskuikentjes. En een kale tak is ook maar een kale tak.

Ja, ik weet het. Nog heel wat pomponnetjes te gaan. Maar hé, alsof jij zo nuttig bezig bent nu?!

En het zojuist afgeronde projectje stemt mij ook bijzonder blij. Een rekje voor mijn happilypeppelie rolletjes tape. Eerste paasdag heb ik een of ander bbq-ding op de kringloop gevonden waartussen je een vis kan plakken om te grillen. Althans, ik denk dat het zoiets was. Vergeten om er even een foto van te maken, want inmiddels is het niet meer herkenbaar. Inmiddels zijn de twee oorspronkelijk lossen delen namelijk aan elkaar gemaakt, zijn de hengsels in stukken geknipt en op het rekje gesoldeerd (daar hangen nu de rolletjes aan). En is het dingetje wat de twee hengsels aan elkaar hield nu hetgeen waaraan je het rekje ophangt. Na, kijk zelf maar.

En? Nu wel gelukt? Finally!

Even voor de zekerheid. Kijk eens wat een leuke oude snoeppotten ik op de kop heb getikt.

Iemant was in Antwerpen

We waren in Antwerpen vrijdag. Omdat we lui waren Wegens omstandigheden waren we ietwat laat om deel te nemen aan de Vrijdagmarkt. Althans, om voorbereid deel te nemen dan. Het kijkuurtje was al voorbij en het bieden was al begonnen. Nu hebben we het hier niet over grote bedragen, dus je kunt best een bodje doen zo voor de neus weg. Hebben we echter niet gedaan. Het moet immers ook nog naar de auto gelopen worden, het was koud en thuis kan ik het waarschijnlijk nergens kwijt. Dus die loeileuke stoel staat nu bij iemand anders thuis. Voor die drie euro zal ze er heel blij mee zijn. Net als het stel met een retro keukentafel, incl. twee stoelen in mint condition en voor maar zes euro. En als de mevrouw die een stuk of wat kinke lijsten naar huis mocht brengen, na het betalen van een euro. Want het is bieden, winnen, betalen en meenemen. Geen getreuzel. Ik ga dus zeker nog eens. Maar dan eerder, zodat ik de aangeboden waar eerst goed kan inspecteren. 

Na verkleumd toe te hebben gekeken, hebben we wat rondgekuierd, koffie gedronken, een wafel gegeten en nog wat rondgekuierd. Vervolgens een ieuw leuk boek gekocht en naar huis gereden via de kringloop in Nieuwegein, want die moest ik eens zien zei R. 

Mijn boek heb ik bewaard voor de volgende ochtend bij het ontbijt. Hoewel ik de titel wat raar vind, vind ik het boek zelf heel leuk. Ik werd er erg vrolijk van. Hier wat plaatjes.

Het is me iets te romantisch voor mijn eigen huis, maar dat rek aan de wand. Dát is me tóch leuk!

Na me verlekkerd te hebben aan al die leuke, unieke spulletjes op de foto's besloot ik Eerste Paasdag naar de vlooienmarkt te gaan. Helaas is het tijdperk van de vlooienmarkt in de Veemarkthallen van Utrecht definitief voorbij. Deze kon er dus ook niet aan tippen. Maar desalniettemin ben ik niet voor niets geweest.
Kijk maar.

Vijftien met de hand gemaakt pauwtjes. Ze zijn werkelijk mooi.

En een gazen mandje, wat ook dienst kan doen als wandrekje waarin ik mijn, met een melkwagen, ijscowagen, bus, ambulance en twee racewagens aangevulde, verzameling auto's kan stallen. 

Verder nog een of ander ding waaraan ik nog andere dingen moet maken, zodat het een ding wordt waar je dingen aan kunt hangen. Foto volgt ooit nog wel eens. Of niet.