Iemant heeft een crisis

Och, maak ik eindelijk iets mee in mijn leventje, schrijf ik erover op mijn blog en heb ik niet door dat mijn episteltje nog als concept staat en helemaal niet gepubliceerd is. Het is dus wat mosterd na de maaltijd, maar ik wil het jullie niet onthouden. Zeker niet die ene oud-collega die maar niet begreep waarom ik in zo'n kleine, onbekende gemeente wilde gaan werken waar toch nooooooit iets gebeurde.



Sinds nog niet zo heel erg lang werk ik dus bij een gemeente. Als communicatieadviseur. Een beetje dom, maar ik had niet stil gestaan bij het feit dat in een gemeente een crisis kan ontstaan. Een kleine of een grote. En dat je dan als communicatieadviseur natuurlijk aan de beurt bent. Vet aan de beurt of een beetje aan de beurt. Inmiddels ben ik daar achter, want ik was vet aan de beurt. Het had erger gekund hoor. Veel erger. Zoals wat er nu in Culemborg los ist of zo, dan ben je nog vetter aan de beurt. Maar gezien het feit dat dit mijn eerste crisis(je) was en mijn collega's met vakantie waren, vind ik het predikaat 'vet' behoorlijk op zijn plaats. Ik ga niet in op de details. Want dan moet ik misschien wel woorden schrijven waarop ik met googlen niet gevonden wil worden. Maar wacht, ik geef een hint:

5 lettergrepen

eerste lettergreep: goh, wat heb ik flink de .... in

tweede lettergreep: de eerste van een traditionele toonladder ofwel een Nederlandse zangeres

derde lettergreep: iemand waarmee je niet meer getrouwd bent met een 's' ervoor (en dan net anders geschreven)

vierde lettergreep: de formele versie van 'jij'

vijfde lettergreep: als je er een heleboel van hebt, dan heb je er ....... en haal dan de 'v' eraf.

Zet het woord vervolgens in meervoud.



Ja, inderdaad er waren er ineens twee. En dan zit je in een rare wereld hoor. Hoe kan dat nou? Die mensen bestaan toch niet echt en als ze al bestaan dan zijn ze toch altijd ergens anders?