Bûterpronk

Ofwel, een boterstempel. Dat is wat ik gisteren vond op de rommelmarkt in Maarn. Net nog even voordat ik de deur van de schuur openzette. 

De dame van wie ik hem kocht had als klein meisje nog gezien hoe haar oma hem gebruikte. Maar of dat nou was voor de boter of om koekjes te maken, wist ze niet meer. En dat soort verhalen geloof ik he. Direct. Pas als het om een auto en een oud vrouwtje gaat, krijg ik argwaan. Elk ander verhaal gaat er bij mij zó in. 

Afijn, een boterschraper ken ik. Maar niet eerder eentje gezien met een boterstempel aan de andere kant. Een zoektocht op Google leverde een leuk verhaal op: Bûterpronk gaf boter waarde.

In dit artikel kun je lezen dat boter door de maker vroeger voorzien werd van zijn/haar merk zodat de keurmeesters gelijk wisten van wie de boter was. De boter werd dan in een Bûterhûs op echtheid en kwaliteit geboord door deze keurmeesters. 

Of dit stempel ook deze functie had, weet ik niet. De dame en ik vonden het wel een kersttafereeltje, dus misschien gewoon voor feestelijk gebruik. Deze boterstempel heeft een mooi plekje in mijn keuken gekregen en blijft in de eigen collectie.

Open kerstschuur

Op 7 en 14 dec hebben Malle Sien & Co de schuur open, Burgwal 18 in Woudenberg.
Van 11.00 tot plusminus 16.00 uur welkom!
Lekker warm snuffelen tussen leuke spulletjes. De lichtjes branden en er is wat te snoepen en te drinken.

De Ebenist is ook open, Kerkstraat 1a Woudenberg. Met oude spullen en oude meubels van Teus van de Lagemaat

Net als de Schatkamer van Kes Hoekstra op Middenstraat 22 met zijn grammofoonplaten en curiosa.

Tot slot, vergeet Petronella's brocante, Glashorst 86 in Scherpenzeel niet met antieke en oude (gebruiks)voorwerpen. Er is ook een wisselend assortiment van zelfgemaakte mosterd en siropen en andere kleine cadeautjes.

DIY kerstdecoratie van oud papier

Een simpele en toch leuke kerstdecoratie die je in een handomdraai zelf kunt maken. Je hebt er niet veel voor nodig en je maakt in een uurtje een heel zwikkie.

Je hebt nodig:

• Schaar of snijmesje
• Lijmstift 
• Liniaal
• Bloemendraad op klosje in gewenste kleur
• Oude pagina's

Snijd of knip punten van de pagina's. Beetje in de vorm van een geodriehoek. Met twee bijna gelijke zijden en een lange zijde. Het komt niet heel nauw. Laat een rafelige rand gerust zitten of als je van strak houdt dan beter niet.

Leg een vinger ongeveer halverwege de lange zijde. Pak met de andere hand een punt en draai die naar binnen. Hoe haakser je op de lange zijde draait hoe puntiger je punt wordt. Niet te volgen? Gewoon doen en het wijst zich vanzelf.

Als je bijna klaar bent met rollen smeer je de binnenzijde in met lijm. Doe dit op een stukje afvalpapier, zodat je goed tot in de punt en bij de rand kan komen. Rol door en plak dicht.

Het hindert niet als er een punt uitsteekt. Die knip je gewoon af.

Knip een stukje van het bloemdraad af. Zo lang als je het hengseltje wilt hebben. Buig de uitersten een stukje om.

Prik links en rechts van je hoorntje een gaatje en steek het hengseltje erdoor.

Zoek en vind een leuk plekje om het hoorntje op te hangen. Leuk met een waxinelichtje op batterij!!! erin, lariksappeltjes of een groen takje. Of met popcorn, veertjes, kwarteleitjes, bonbonnetjes of een combi hiervan. Maar maak het niet te zwaar natuurlijk. 

Tijdens de kerstopeningen in december verkoopt Malle Sien oud papier en kun je de voorbeelden bekijken. Kerstlekkers en glühwein staan klaar. Houd deze site en/of Facebook in de gaten voor de data en tijden.

Wat is het verhaal?

Soms kom ik van die dingen tegen die me dan mateloos intrigeren. Zoals deze foto in dit lijstje. Of eigenlijk de foto in combinatie met het lijstje. Het lijstje lijkt huisvlijt, wat niet veel mocht kosten. Want:

• Het is gemaakt van een mooi stukje hout, maar wel een stukje wat over was vermoed ik. Gezien de kleine beschadigingen aan de achterkant. Niets groots, maar je ziet toch dat het hout eerder voor iets anders dienst heeft gedaan. 
• Het ophang oog is een oud stukje lood. 
• Niet het hele plankje, maar alleen de voorzijde heeft een laagje cellulose lak gekregen. Een stukje geschiedenis: in de jaren 20 van de vorige eeuw werd ontdekt dat je door middel van verspuiten met celluloselak veel sneller een mooie glanslaag kon bewerkstelligen dan met het aanbrengen van politoer. De manier van verspuiten was veel goedkoper en langzaamaan werd politoer verdrongen door celluloselak (bron: www.politoeren.com).

Wat leren we hiervan? Dat er een goedkope oplossing gekozen is. Waaruit toch ontzettend veel liefde en zorg spreekt. Want:

• Er is glas gebruik om de foto te beschermen.
• De lijstjes waarmee het glas is vastgezet, zijn zorgvuldig met goud beschilderd.
• En hij is aan de voorkant dus met lak afgewerkt en nergens staat dat dat moet. Ze hadden de lak ook totaal achterwege kunnen laten.

Kijkend naar de foto, dan zien we een moeder en dochter (aanname). Laten we ze Evangeline en Madeleine noemen. Met nogal strakke gezichten, waar spanning uit spreekt (aanname). Ze zijn voor die tijd bijzonder goed gekleed, wat een achtergrond van geld doet vermoeden (aanname, heb geen verstand van de mode in die tijd, misschien liepen ze wel achter de mode aan en zo zijn er nog wel wat redenen waardoor ik er volkomen naast kan zitten).
Afijn, met al deze observaties gecombineerd ontstaan er in mijn hoofd diverse verhaallijnen.

Een inkijkje in mijn hoofd:
Evangeline is getrouwd met Húbért. Dat was een gelukje, aangezien Húbért van bijzonder goede komaf was en Evangeline slechts van eenvoudige komaf.
Evangeline en Madeleine staan op het punt om naar Amerika te emigreren. Daar zijn ze nog al gespannen over. Deze foto is voor de zus van Evangeline, Saretine. Zo heeft ze een aandenken aan de twee. Vader Húbért is al vooruit gereisd en staat om die reden niet op de foto. Ze hebben er altijd spijt van gehad dat ze er bij zijn vertrek niet bij stil hebben gestaan om een foto van het gezin te maken. Saretine vond dat zelf niet zo erg. Ze had niet zoveel op met Húbért. Saretine was eenvoudig en bleef eenvoudig. Ook na haar huwelijk. Saretine hield wel zielsveel van haar zus en was diep verdrietig dat haar zus naar een ver vreemd land vertrok. Dat wist Egbért, de man van Saretine. En samen met zijn zoon, Dirk, sprokkelde hij het materiaal bij elkaar, deed wat extra klusjes zodat ze het glas konden kopen en knutselden in een aantal avonden het lijstje in elkaar. Saretine kreeg het voor haar verjaardag. Dat viel mooi samen. Needless to say, ze moest huilen.

Nou, dit is dan één mogelijkheid. De andere is dat de nanny van het gezin, die al vier generaties verbonden was aan de familie uiteindelijk toch ontslagen moest worden vanwege de recessie. En laten we eerlijk wezen, ook haar leeftijd. Maar daar had niemand het over. Als aandenken kreeg ze een foto mee en de sippe gezichten gaven aan dat moeder en dochter het niet met het ontslag eens waren. De foto was de nanny dierbaar en haar neef, pianobouwer heeft uit medelijden voor zijn tante het lijstje gemaakt. Daar zat enig eigenbelang bij, tante was niet onfortuinlijk en wel op leeftijd.

Wat dan ook nog kan is ...

Op 1 juni zet Malle Sien & Co de schuur open

Een kleine impressie (zo noemt men dat dan toch?)

Om precies te zijn, om 11.00 uur gaat de deur wagenwijd open. Want het is tenslotte mooi weer. En dan om 16.00 uur gaat ie weer op slot hoor. Niet verstandig tegenwoordig om deuren wagenwijd open te houden. Dus dat doen we dan ook maar niet.
We zijn reuze benieuwd wat we moeten verwachten. Echt geen idee. Aanvankelijk dachten we niet zo heel veel. Hebben we wel vaker last van. Maar nu het dichterbij komt en er best wel wat publiciteit is rondgegaan, slaat de schrik wat om ons hartje. Adem in, adem uit en herhaal is dan het beste wat je kunt doen. En de schuur opruimen, dat helpt ook om de gedachten te verzetten. Maar is bovendien broodnodig. Anders is een bezoekje niet zo leuk als het wel zou kunnen zijn. En Sien moet er stofzuigen en nog plantjes in potjes zetten en nog klusjes delegeren aan &Co. Och nog zoveel te doen, er is nog zoveel te doen. Heeft u nu een liedje in uw hoofd? Ik wel altijd als ik dit zinnetje hoor. En als ik het woord zojuist hoor (hoor je bijna nooit meer dat woord), dan denk ik aan Juultje die het volk toespreekt over Bea. En dan wil ik het graag hardop zeggen, met net zoveel deftigheid en terechtwijzing als Juultje dat deed. En als ik dat dan doe, dan kijken veel mensen me raar aan. Een paar niet, die kennen me goed en ik hen. Ben benieuwd of ik zaterdag een van hen zie. En mocht ik u niet kennen en u zaterdag zien, wilt u het dan laten weten als ik u blij kan maken met een weluitgesproken zojuist? Of andersom, als u mij blij kunt maken door uw beste Juultje imitatie te geven? Tot zaterdag!

P.s.: niet alleen Malle Sien is open, er zijn nog meer Leuke adresje open in Woudenberg, Maarsbergen en Scherpenzeel. Zie https://www.facebook.com/Leuke-adresjes-route-670518873390215