Iemant doet een ontdekking

Om te beginnen even het mysterie van het vorige blogberichtje oplossen. Het heeft een dag of drie geduurd en toen was duidelijk dat het boekje verkeerd bezorgd was. Het was niet voor mij. Het vorige boekje dat J.  besteld had, dat was wel voor mij. En dus dacht de verzender dat deze ook vast voor mij was, aangezien mijn adres nog in het systeem stond. Hoe had ie ook beter kunnen weten dan? Het boekje was voor J. zelf.
J. heeft nu overal antwoord op en ik nog steeds niet. Maar als ik iets wil weten, bel ik haar gewoon.

Maar goed. Laatst was ik bij de kringloop. Die in Amersfoort. Ben weer helemaal rommelminded en kan me dus  weer echt vermaken met het doorstruinen van andermans zooi. De oogst van dat bezoekje was nog mager, erg mager. Namelijk nul. En dat voelt nooit helemaal lekker. Ga je helemaal naar Amersfoort en vind je niets. Ik liep wat langs de stellingen met boeken. Trok er hier een daar eentje uit het rek, duwde het weer terug. Vond niet wat ik zocht. Zag mijn achternaam, liep weer verder. Dacht, 'huh?' Liep weer terug. Zocht mijn achternaam en VOND mijn achternaam. 'Je bent nog niet in Niemandsverdriet,' stond er! Zomaar op de band van een boekje. MIJN achternaam. Op de 'd' let ik dan maar even niet. Want dat zou flauw zijn. Dat mijn familie nou niet zo goed kon spellen toen ze de boeken in gingen, kan ik de auteur natuurlijk niet kwalijk nemen. Met een misplaatst gevoel van trots ging ik naar de kassa. 'Zo heet ik,' zei ik. Geen reactie.