Iemant probeert zichzelf niet zo serieus te nemen

Ik geniet ervan als mensen zichzelf niet zo serieus nemen. Neem nou deze twee heren. Ik zal er geen kerstbal om breien, maar ik heb toch even van ze genoten. Heerlijk toch? De humor is vaak ver genoeg te zoeken en als je het dan niet bij een ander vindt, dan zoek je het toch bij jezelf? Maar, let's be honest, zo makkelijk is dat niet. (Ik gooi er af en toe wat Engelse termen tussendoor, dat verhoogt mijn hitkans op Google bijvoorbeeld en dus ook mijn kans om dit jaar over de 2000 pageviews te gaan. Ik weet het, ze kunnen het waarschijnlijk niet lezen dan, maar dat weet ik dan niet he. Ik kan dan nog net doen alsof.)
Voor je het weet neem je jezelf weer heel Serieus. En zijn er zo weer wat dagen om, waarna je denkt 'goh, dat was wel weer Serieus hoor, tijd voor iets belachelijks'. En dan mis je op dat moment net die stroke of genius om jezelf even flink uit te lachen. En als je dan niet om jezelf kunt lachen, dan lach je toch om een ander? Ik weet niet waar dit logje zich heen beweegt, het is in ieder geval niet de richting op die ik in gedachten had. Het plan was namelijk om u te vertellen dat ik mijn eigen grapjes soms zo grappig vind, dat ik, voor ik de kans heb om ze te vertellen, al zoveel lol heb (een soort van Marc-Marie Huijbregts trekje), en daarmee de verwachtingen bij de ander zo hoog leg, dat het van de weeromstuit iets wordt als 'huhu, je had er bij moeten zijn'. Gevolgd door een meewarige blik.