Ik heb u ooit eerder al eens verteld over de groene stoel. De groene stoel die ooit de gele stoel was en daarvoor Daddy's stoel. En nu heet ze Neelie. En dat mensen, is geen toeval. Via via kreeg ik de kans om de groene stoel opnieuw te laten stofferen. Sinds de datum van het eerdere berichtje was ze er namelijk niet beter op geworden. Men zegt 'de tijd heelt alle wonden', maar dan heeft men het vermoedelijk niet over gapende gaten in bekleding. Die worden er namelijk alleen maar slechter op. Nietwaar T.? Mocht jij ook zitten te wachten op zelfhelende gaten in zittingen, vergeet het maar. Afijn, dat is er eentje voor insiders. Terug naar de groene stoel. Als je iets opnieuw laat stofferen, dan moet je ook een stof kiezen. Dat is onvermijdelijk. En nu ben ik best goed in kiezen, alleen niet in stof. Zo zit ik ook met eettafelstoelen, die weliswaar uitstekend zitten, maar die eigenlijk niet leuk zijn om naar te kijken. Ze zijn gewoon, ze zijn neutraal, ze zijn ok, maar ze zijn zeker niet Leuk. Het is niet anders. Nou was er een beperkt aanbod waaruit ik kon kiezen in dit geval. En dat is eigenlijk best goed, een beperkt aanbod. Dan kun je er gewoonweg niet zo'n drama van maken. Met veel dimmen en dammen en linksen en rechtsen en mitsen en maren. Kortweg, was er tussen al het zwart, grijs en bruin, maar een keuze te maken: het mantelpakje van Neelie Kroes. Ik kan het niet helpen, dat was het eerste waar ik aan dacht toen ik de stof zag. Aangezien dit het enige kleurige stofje was viel het besluit heel makkelijk, Neelie werd het. 'Ik kies voor Neelie,' zei ik. 'Sorry, u zegt?' zei de stoelmeneer. 'Ik wil het mantelpakje van Neelie op mijn stoel.' 'O, juist, ik snap het, daar doet het inderdaad aan denken.' Een man naar mijn hart.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten