Is iemant het aan het verliezen?

De laatste tijd werk ik nogal veel. Is niet geheel de bedoeling, maar het is momenteel niet anders. Ik ga er echter geen gewoonte van maken, want zo langzamerhand begin ik het ook wel zat te worden. Ik word er geen leuker mens van, zullen we maar zeggen. All work and no play maakt me veel te serieus en te weinig creatief. Niet goed dus. Maar het maakt me ook wat anders. En hoe ik dat moet beschrijven weet ik niet maar ... cuckoo cuckoo, misschien zegt dat je wat. Woensdagavond kwam ik om 2.57 uur terug van mijn werk. En nee, dit is geen tikfout. En nee, dat is niet normaal gezien het feit dat ik een kantoorbaan heb, maar wel weer normaal gezien het feit dat het de avond van de gemeenteraadsverkiezingen was en ik daar iets mee van doen had. Afijn, het was dus laat. Om onze hondjes niet te alarmeren was er een vernuft plan uitgedacht. Ik zou niet parkeren op de oprit, ik zou niet de normale deur nemen (die in de keuken), maar de voordeur (in de gang) en ik zou geen overbodige herrie maken. Alles om lief, de hondjes en de buurt lekker door te kunnen laten slapen. Zo bedacht, zo gedaan. Ik parkeer mijn auto elders in de straat. Het is opvallend hoe stil het om bijna drie uur 's nachts is. Heeeeeel stil. Ik loop dus op mijn tenen door de straat, omdat mijn hakken te veel herrie maken. En ik ben errug geconcentreerd om geen extra geluid te maken. So far so good. Echter, een of andere onverlaat begint op de kerkklok te slaan om iedereen te vertellen dat het 3.00 uur is!!! Mijn hele act verpest, uit frustratie leg ik mijn vinger op mijn lippen en sis ssssssssssssssssssttttttttt!!!!! Alsof dat helpt. Nou was ik moe, en was het laat, maar als je gaat sssstttt-en tegen de kerkklok moet je je toch afvragen of alles nog wel in orde is.