Iemant op de mesthoop

Hondje C. was een hele dag voorbeeldig geweest. Wel zo voorbeeldig dat ik me begon af te vragen of ie ziek was. Of dat we dan nu eindelijk een mijlpaal hadden bereikt. Aan het eind van middag tijdens de dagelijkse wandeling in het buitengebied kwam het antwoord daarop. Hij was niet ziek en er was ook geen mijlpaal, wel een mesthoop. Daar heb ik hem vanaf kunnen plukken met de damp om z'n oren en tot z'n oksels in de stront, luid smakkend met grote schrokken zwarte stinkende smurrie naar binnen werkend, een grijns op zijn snuit en pret in zijn ogen. Wat een hond.