Iemant heeft zich wat op de hals gehaald

Mijn oog was gevallen op een drukkerskast. Een kast met allemaal lades met vakjes voor (oorspronkelijk dan) loden drukletters. Het ging me om de kast, niet om de letters. Ik heb namelijk allemaal kleine onderdeeltjes waar ik ooit nog wat mee ga doen of al doe en die dingetjes zijn niet makkelijk op te bergen. Wel in zo'n kast. Maar dan moeten er dus geen letters meer in zitten..........
Nu heb ik zo'n kast op de kop getikt. Nog wel in een buurdorp. Dat maakt R. altijd blij, als ik dingen vind in de buurt en niet op bijvoorbeeld Texel of ergens in Zeeland. En hij wordt ook altijd blij als ze in de auto passen en er niet op gebonden hoeven te worden. Zo zijn we ooit eens met een schommelstoel (cadeautje) op het dak naar Limburg (voor mijn zusje) gereden. Ik hoef niet meer uit te leggen hoe blij R. toen met me was.
Maar terug naar de kast. De kast was precies goed. Niet te diep (maar 48 cm) en origineel. Daarmee bedoel ik dat de juiste laden erin zaten. Niet zo'n kast met allemaal samengestelde laden uit andere kasten die in de loop de jaren een deel van hun inhoud verwijderd zagen worden om aan de muur te hangen als letterbak. Ik was blij dus. Eén minputje. De kast zat nog vol met letters. Op zich gaaf, maar ik had de kast nodig om de vakjes te vullen. De letters moesten er dus uit. Ik geloof dat ik de kast inmiddels zo'n week of 4 heb en hij is nog niet leeg. De meeste lettertypes zijn zo klein, dat als ik de lade in één keer leegkiep je het nooit, maar dan ook nooit meer voor elkaar  krijgt om ze te sorteren. Of misschien wel ooit, maar dan na dagen werk. En als iemand nog in die letters geïnteresseerd is (lees ze voor een leuk bedragje van me wil overnemen), dan zal dat een belangrijk criterium zijn om tot koop te besluiten. Dus ik heb mezelf de taak opgelegd om de lades gesorteerd leeg te maken. Elk vakje gaat in een zakje. En dat beste mensen, kost me (inmiddels nog maar) bijna 2 uur per lade. Er zijn 105 vakjes per lade. Nog 9 lades te gaan.