Iemant pakt haar atelier in

Schrik niet. Het is tijdelijk. Het atelier gaat verhuizen naar zolder, maar dat kan nog niet. De zolder is namelijk nog niet geïsoleerd, er ligt nog een slagveld van spullen uit de categorie ik-heb-het-niet-meer-nodig-maar-het-mag-nog-niet-weg-want-wie-weet-ga-ik-het-ooit-nog-wel-nodig-hebben-of-ga-ik-het-missen-als-het-weg-is-en-dan-is-het-te-te-laat-en-krijg-ik-heel-erg-spijt. En de zo gewenste dakkapel staat nog in een fabriek.
Mijn spullen gaan dus in dozen. Wat een plezier zal ik hebben als ik die weer uit ga pakken. Daar houd ik me maar aan vast. Want een beetje verdrietig was het wel dat inpakken. Ik weet immers niet precies hoe lang het gaat duren, dat weer uitpakken. En er kwamen nogal wat spullen langs uit diverse ik-wil-dit-graag-proberen-want-dit-is-precies-wat-ik-altijd-al-heb-willen-doen fases. Die dus geëindigd zijn in de fase ik-heb-het-gedaan-en-vond-het-leuk-doe-het-nu-niet-meer-maar-ga-het-misschien-nog-eens-doen. Van die spullen die dan dus op een zolder belanden. En dat zou prima zijn als ze niet zo groot waren. Bijvoorbeeld van het soort klosje garen. Maar we hebben het hier onder andere over een draaischijf, drie ovens, twee kisten glazuur en nog wat randverschijnselen die je verzamelt als je ooit hebt gepottenbakt. Spullen die er niet beter op worden als je ze niet gebruikt. Het besluit is dus gevallen. Het boeltje wordt verkocht.
Maakt u zich geen zorgen. Er blijft nog over: diverse schildersdoeken, stapels verf, papier, leer, hout, kleine onderdelen, grotere kleine onderdelen, kralen, kettingen, een kolomboor, een scanner, twee boekenpersen, camera's, enzovoort, enzovoort. En als ik niet uitkijk komt daar binnenkort materiaal en gereedschap voor vilten bij. Maar ik kijk wel uit en trap er niet in. Het leven is keuzes maken en daar hoort de keuze 'niet' ook bij. Voor zolang het me aanstaat.

Maar waarom dan? Waarom dan? Vraagt u zich af. Omdat.............binnenkort meer daarover.