Het zal die eeuwigdurende winter wel zijn. Of het feit dat de zon tenminste schijnt. Ook al is het nog gruwelijk koud, in de wind en uit de zon. Maar mijn huis vraagt om kleur, ik vraag om kleur, iedereen om me heen vraagt om kleur. Dus. Wat te doen als je instant kleur nodig hebt? Dan ga je naar de Hema. Althans, dat deed ik vandaag. En nu liggen veelkleurige kuikens, naast drie rolletjes washi en tig pompoentjes in een schaal te wachten op hun bestemming. Die bestemming is waarschijnlijk een kunsttak waar vorige week nog groene appeltjes aan hingen. Een aantal van die appeltjes zijn ineens verorberd door hond C. (u moet weten die tak stond al zeker een jaar naast zijn favoriete plekje, zijnde de vensterbank). Ondanks dat ze van piepschuim waren, zijn ze hem blijkbaar goed genoeg bekomen. Hij heeft ze in ieder geval niet weer uitgekotst. En dat is fijn. Maar dat was wel het moment dat mij opviel dat de overgebleven appeltjes eigenlijk best lelijk verkleurd waren. En wat doen je dan? Dan ruk je ze van hun stengeltje en steek je de kale tak weer terug waar ie vandaan kwam. In de veronderstelling dat je er vast nog wel wat mee kan. Een keertje. Ooit. En in de overtuiging dat een kale tak ook een tak is en de circa 10 achtergebleven blaadjes best heel decoratief zijn. Afijn. Ik haal hem er eens bij en ga kijken wat ik ermee kan. Zo terug.
Nou, in ieder geval hebben alle kuikens en een deel van de pompoentjes de komende dagen onderdak.
Wat rest mij dan nog om u mee te delen? Dat kringloop 1 vandaag een platenkoffertje en een oude zinken gieter heeft opgeleverd. En kringloop 2 vandaag niets heeft opgeleverd. Dat laatste was wel jammer. En verder ben ik alvast begonnen aan mijn lijstje voor de vrijmarkten met Koninginnedag:
krukjes
zandgebakvormpjes
sixties brillen
bingospellen
plastic dieren, veel plastic dieren, van die kleine
Verder houd ik mijn ogen open voor alles wat in groten getale in één koop wordt aangeboden en voor alles wat ik niet kan bedenken om op mijn lijstje te zetten, maar wat wel knuistjesknijpend fijn is om tegenaan te lopen.
U mag trouwens ook uw ogen open houden voor mij. En voor uzelf natuurlijk, anders kan het nog een pijnlijke bedoening worden. En dat moeten we niet hebben he. Op zo'n leuke dag. Waarop we vast en te zeker 20 graden minstens voorgeschoteld krijgen. Lijkt mij zo.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten