Iemant en het huishouden

Weet u wat het is met dat huishouden? Hoe meer je er van doet, hoe meer je moet. Ik kan er prima mee leven om maanden lang alleen het hoognodige te doen en dat wat moet met een regelmatige Franse slag (alle Fransen onder u hierbij excuses, ik heb het ook niet bedacht dat u te boek staat als willekeurige huishouders die het niet zo nauw nemen, ik neem alleen over wat anderen zeggen, ik heb namelijk zelden zelf een mening). Maar dan zo eens in de zoveel tijd krijg ik het op mijn heupen en moet de boel Schoon en Af en Opgeruimd. En dan ineens komt er een raar neurotisch trekje in mij op. Vanaf dat moment kan er niets, maar dan ook niets door mijn handen gaan of ergens mijn oog op rusten zonder dat daar een doekje met een sopje bij komt kijken, of een stofzuiger of een ragebol (ik lieg, die heb ik niet), maar u begrijpt waar ik heen stuur. Ik ontdek stof en vuil op plekken waarvan ik niet eens wist dat ze bij ons huis hoorden. Echt, ik doe normaal gesproken zo'n tien jaar met een fles allesreiniger. Dat is natuurlijk overdreven, maar wel zoooo lang dat ik ga overwegen om de fles per ongeluk om te laten vallen zodat ie per ongeluk leegloopt en ik met een gerust hart een verse kan kopen. Zo zat ben ik dat kleurtje in en dat luchtje uit die fles dan. En de fles zelf trouwens ook. Maar dat is allemaal niet nodig, dat per ongeluk omgooien, als ik het Huishouden op mijn Heupen krijg. Dan is die fles binnen een week over en uit. Het houdt dan namelijk nergens op. Alles. Alles moet schoon. Moet Schoon. Schoon. Alles. Gek word ik ervan.
We hebben ooit eens een woning bezichtigd waar de stofzuiger alweer tevoorschijn werd gehaald (beneden) toen wij nog in huis waren (boven). En ik kan me dat voorstellen. Als ik niet, godzijdank, ergens een Franse voorouder in mijn familie had zitten, dan was ik ook zo'n persoon geweest. Zo'n echte huisvrouw, met een piekfijn schoon huis waar alles een plekje heeft en al het houtwerk strak in de verf zit. Zalig zeg. Althans, zo'n vrouw heeft waarschijnlijk geen Leven. Kan waarschijnlijk nooit naar de kringloop. Sterker nog, als je zo'n vrouw bent dan wil je waarschijnlijk niet naar de kringloop waar alles oud en vies is. En ik wil wel naar de kringloop. Graag zelfs. Zo vaak mogelijk zelfs Oud en vies zijn leuk. En daar heb ik nu bijna geen tijd voor. Want ik ben druk. Druk met alles Schoon, Af en Opgeruimd te krijgen. Gatver. Zucht.

Daarom bij dit logje wat foto's uit een ander leven, toen ik nog wel naar de kringloop ging en heel blij was met wat ik gevonden had. Leuke tijd was dat. Denk er met weemoed aan terug.