Iemant had een rommelig weekend

View through view-master. Town hall and flower sellers Valencia.

Ik ben benieuwd wie van u mij dit na kan zeggen, maar ik heb zojuist gedoucht met een sprinkhaan. Gezellig saampjes onder de spetters. Ietwat bevreemdend, want normaal ontmoeten we elkaar ergens in het groen. Uhm, ik bedoel dan niet dat ik diezelfde sprinkhaan ergens ontmoet. Ik bedoel dan natuurlijk dat als ik een sprinkhaan ontmoet dat meestal niet onder de douche is, nooit eigenlijk, maar vaker in het bos of op een grasveld. In het groen dus. Zucht. Afijn, dit was dus een heel andere ervaring. Hij vond dat ik er nog goed uit zag voor mijn leeftijd. Ietwat vrijpostig naar mijn menig. Maar hell wat kan hij er aan doen, hij is een geboren charmeur. Dat was aldus zijn uitleg. Hij leek me verder wel ok, dus ik heb het compliment maar geretourneerd. Met een wedercompliment welteverstaan. Een tegencompliment kon ik namelijk niet zo snel verzinnen, zo nog enigszins van slag door de hele situatie en daarbij ook te onkundig op het gebied van sprinkhanen om iets zinnigs op te merken. Nou, dan bent u daar ook weer van op de hoogte. Het heeft hoegenaamd niets met mijn rommelige weekend te maken, of misschien toch weer wel. Ik weet het niet. Zegt u het maar.

Wat wel met mijn rommelige weekend te maken heeft, is het volgende. Mijn weekend begon zaterdag in Achterveld om 9.00 voor het hek van een rommelmarkt die pas om 10.00 uur begon. Ik was niet de enige die daar een uur te vroeg stond. Verkeerde berichtgeving op internet en in de krant had daarvoor gezorgd. Nou ben ik niet zo'n geduldig type en R. is dat ook niet. We hebben, in plaats van te wachten, ons uur dus semi-nuttig besteed door naar Amersfoort te crossen en weer terug. Semi-nuttig omdat de winkel waar we een boodschap wilden doen niet verkocht wat we moesten kopen. Grmpf. Maar we waren wel weer op tijd terug in Achterveld. Daar gingen we na een goed uur weer weg met een vreemde lamp (aankoop van R.), lades van een oude naaimachinetafel, een view-master met wat schijfjes, een puzzelplankje (een wat? laat maar, is voor een projectje, komt wel een keer langs hier), een oude looplamp (heel hip hoor, met het juiste koord een echte industriële blikvanger), kleine bakblikjes (ook voor een projectje, ooit) en een retro houtlook blikje op pootjes. En o ja, het klapstuk. Een schenk-tuit-stop-hoofdje van porselein. 

Het komt door haar keel uit haar neus. Geheel smakelijk is het dus niet.

En alsof dat nog niet rommelig genoeg was. Heb ik vandaag uit Soest ook nog het een en ander mee naar huis gesleept. En super retro keukenrekje van Tomado (passend bij die andere die ik eerder al eens op de kop heb getikt), een blauw retro bureauventilatortje, twee retro tennistafelbatjes (gaat meer om de hoesjes waar ze in zitten), een retrostyle thermoskan (wit met bloemen), en een voormalig stalgebouwtje (geen idee waarom ik dat heb meegenomen, maar er komt vast een dag dat me dat duidelijk wordt). En o ja, het super klapstuk: nog een view-master. In de doos en met een flink aantal schijfjes. 

Model E. Jaren 50. 

Nou verdient die view-master nog wel enige toelichting. Het is namelijk raar. Zo'n ding zoek ik al lange tijd. Ben er lang, lang geleden eentje tegengekomen die van ellende uit elkaar viel en nog tien euro moest opleveren. Echt niet. Ben er eentje tegengekomen die in super staat was. Dertig euro. Ook echt niet. Ik ben van Zeeland he?! Os bin zuunig. En ik lieg hier niet, een van mijn voorouders komt uit die hoek. En die had blijkbaar sterke genen op dit vlak.

Afijn. Maanden en maanden terug kwam ik wat schijfjes tegen, voor de juiste prijs. Die ik maar heb meegenomen. Voor het geval die view-master ook nog eens kwam. Maar die kwam niet. Wel bij iemand anders. Maar die had weer geen schijfjes. En dat is knarsig, een view-master zonder schijfjes. Da's gewoon niet leuk. Dus heb ik die schijfjes gedoneerd. En wat blijkt? Wie goed doet, goed ontmoet. Want prompt ziet R. gisteren voor mij een view-master liggen. Nog net in ok-staat. En ook nog met schijfjes. En voor een euro was de deal gesloten. Jippie. Het is er eentje uit de jaren zeventig. Helaas heeft hij wel een beetje de kleur van het gevangeniseten in Alcatraz. Zo stel ik me dat dan voor. Maar toch. 

Nou? Wat zei ik over die kleur?

Afijn, als u goed gelezen heeft dan weet u dat het view-master verhaal nog niet af is. Want laat ik vandaag nou weer eentje tegen het lijf lopen. Helemaal Piekfijn In Orde. Met doosje en een lading schijfjes. Maar de Zeeuw in mij vond hem te duur. Die Zeeuw toeterde namelijk in mijn oor dat ze echt geen vijftien (15!) euro ging betalen voor zo'n ding. 'Echt niet. Nooit. Loop maar door.' En dat deed ik dus. Braaf. Ik liep ook weer terug, maar dat kreeg ze in de gaten. Tevergeefs dus. Waarschijnlijk liep ik te langzaam. Ik ging dus wat sneller lopen, kwam vanaf de andere kant, ging in overleg over tien euro en liep wederom zonder gedane zaken door met een foeterende Zeeuw in mijn oor. Op weg naar de uitgang. Waar ik alsnog een list verzon om de Zeeuw bezig te houden, vijftien euro in de aanslag hield en de "deal" sloot voor ze in de gaten kreeg wat er gaande was. En nu vier ik dus een feestje. Ik ben zo blij met dat ding. Als een kind zegt R. En die Zeeuw is ook stil. De mond gesnoerd zeg maar. Toen ze zag waar alleen al die schijfjes voor te koop staan op MP.