En iemants kalkoenen vlogen door de lucht

Een weekje voor Kerst waren tientallen bevroren kalkoenen op weg naar hun bestemming. Wat ze nooit meer verwacht hadden werd toch werkelijkheid. Ze mochten nog één keertje vliegen (Eerlijk gezegd vroeg ik me terwijl ik dit schreef af of een kalkoen eigenlijk wel kan vliegen. Nou hier een klein lesje. Het schijnt dat een wilde kalkoen wel een stukje kan vliegen, geen grote afstanden hoor, kleine stukjes. Maar dat gefokte kalkoen niet van de grond komen door hun gewicht. Ik gok dat dit gefokte kalkoenen waren. Gezien de bevroren toestand waarin ze zich bevonden. En de periode waarin ze bevroren vervoerd werden in een vrachtwagen van een vervoerder die erom bekend staat te leveren aan de grootste supermarkten van ons land. Kent u die vervoerder niet? Nou ik wel.) Afijn, hun dromen waren voorbij, hun eindbestemming in zicht. En toen kwam de verassing, eerst flink wat herrie en toen Vlogen ze weer. De vrachtwagen die hun lot was geworden stond nog op het spoor toen er een trein langs wilde. Ging niet goed. Gelukkig geen persoonlijk letsel. En mensen dat was een wonder. Want hoewel ik het net niet live mee heb gemaakt, mocht ik even later wel de gigantische ravage aanschouwen. Waarna ik de nog enig beschikbare kant op werd gestuurd, de snelweg. Waar ik niet heen moest. Waardoor ik een half uur later thuis was dan gepland. En dat was niet handig. Want ik zat in een strakke planning he. Zo net voor de feestdagen en familiebezoekjes.
Afijn, het was niet verbazingwekkend dat dit was voorgevallen in mijn ogen. Het was nog een iemand-op-de-blote-knietjes-bedankend feit dat het een trein en een vrachtwagen betrof, wat volgens mij de enige reden was, naast die gefokte kalkoenen die best een klap op kunnen vangen in ieder geval beter dan hun wilde soortgenoten en naast het feit dat er geen fietser bij de overgang stond te wachten die een langs vliegende bevroren gefokte en niet wilde kalkoen moest terug koppen, dat er niemand gewond raakte. Volgt u me nog? Afijn, ik zat me al een hele tijd af te vragen of de situatie daar niet wat onveilig was geworden. Sinds het verleggen van afritten, verwijderen van stoplichten, opwerpen van twee tijdelijke, onoverzichtelijke rotondes en het neerzetten van talloze rood/wit gestreepte paaltjes. En nadat ik mijn antwoord daarop dus had, heeft iemand anders dit ook bedacht. En die heeft het uitzendbureau gebeld. En nu staan er twee mannetjes. Elk aan een kant van de overgang. En die waarschuwen u en mij nou in onze autootjes mochten we zelf niet dreigen in te zien dat we midden op die overgang vast komen te zitten als we niet zouden stoppen. In weer en wind staan ze daar. En dat intrigeert me mateloos. Wie neemt zo'n besluit? Hoe lang staan ze daar nog (de werkzaamheden lijken niet op te schieten)? Staan ze er 's nachts ook? Is er echt niets anders te verzinnen dan het neerzetten van twee mannetjes? Waarvan er herhaaldelijk één de verkeerde kant op kijkt, het nut kun je dus in twijfel trekken. Misschien zou ie zijn functiebeschrijving nog even moeten lezen. Zou ie een functiebeschrijving hebben? Wie heeft die geschreven? En zo kan ik nog wel even door gaan. Maar naast dat ik het een zeer nobel gebaar vind van degene die zo begaan is met uw en mijn veiligheid, heb ik soms ook wat medelijden. Vanwege die weer en wind waar ze in staan. En dan wordt het aanstaand weekend nog koud ook. Dat is toch sneu?
Nou eigenlijk, voor de een is het zo sneu. Voor de ander niet. Die ander die lijkt namelijk op de Man bij de Supermarkt. En de Man bij de Supermarkt verkoopt vanaf die plek elke dag zowat het daklozenkrantje. En dat intrigeert met niet mateloos. Dat ergert me mateloos. Het spijt me, maar het is zo. Als ik boodschappen ga doen en hij staat er eens niet, dan geniet ik daar gewoon van. Even gewoon naar binnen kunnen lopen zonder dat die Man bij de Supermarkt met zijn Brad-Pitt-look-alike-waan je lonkend en bijna likkebaardend groet. En dat doet ie alleen als ik daar in mijn eentje loop. Loopt vriend R. naast me dan groet ie bijna zakelijk. De gladjakker. En als ie dat nou alleen bij mij deed he. Dan was het niet erg. Ik ben bijzonder goed in het vakkundig negeren van personen. Ik negeer hem gerust een sneeuwbui in.