Iemant voert opdracht 1 uit

Gisteren was het zo ver. Opdracht 1 was aan de beurt. Altijd handig om aan het begin te beginnen. Ik kies de inhoud van de opdrachten op basis van beschikbaarheid, haalbaarheid en gewenstheid. Dat is geen echt woord geloof ik, maar u snapt me wel. Maar de volgorde van de opdrachten houd ik voor het gemak maar op 1, 2, 3, 4, 5, enzovoort. Misschien vraagt u zich af waar deze informatie op slaat en zoekt u de diepere logica erachter. Zoek niet verder, het slaat nergens op.
Collega S. had me opgedragen C.R.A.Z.Y. te kijken, een Franstalige Canadese film, en gelijk ook voor de beschikbaarheid gezorgd. Dus dat was makkelijk. Hij duurde twee uur, dus best haalbaar. En gistermiddag was ie zeer gewenst. De regen sloeg op de ruiten, ik had het koud en wilde me met een geldig excuus kunnen terugtrekken op de bank onder een dekentje. 
Bank, dekentje, hondjes, eten, drinken, en ik was er klaar voor.
Hoofdpersoon in de film is Zac Beaulieu, die op eerste kerstdag 1960 broertje nummer vier van (later) vijf werd. Vaak kan ik al snel inschatten of een film en ik elkaar passen of niet. En in dit geval trok ik bij de eerste beelden al de conclusie dat het goed zat. Het was een echte Iemant-film. Maar er dreigde een kink in de kabel. Bij de beelden van een gezellig familiekerstfeest sprak de hoofdpersoon uit altijd al een hekel aan kerst te hebben gehad. En tegen mensen (echt of die in de film of op tv) die niet van kerst houden heb ik toch een zekere verdenking. Ik weet niet waarvan, maar het is verdacht. Maar later volgde zijn uitleg. Die ik heel goed kon volgen, aangezien ik twee dagen en 10 jaar later geboren ben. Ik stapte er dus maar overheen. 
Voor Zac heb je snel sympathie. Net als voor zijn vader en moeder. Van een klein jongetje, met een bijzondere positie in het gezin, ziet de kijker (dat was ik) Zac opgroeien tot een jong volwassene. Wil je weten wat die positie bijzonder maakt? Kijk dan zelf maar. 
De kleuren doen wat denken aan Amelie. Er zal vast wel een mooie term zijn voor wat ik hier bedoel, maar het sfeerbeeld en de intensiteit is waar ik op doel. De soundtrack is ook super goed. Van Bowie, via Patsy Cline en Charles Aznavour naar Pink Floyd, om maar wat te noemen. Dus al met al heb ik me 127 minuten goed vermaakt. Bij minuut 126 dacht ik 'leuke film, maar nu snap ik nog niet waarom er een puntje na elke hoofdletter in de titel staat'. In minuut 127 kwam het antwoord. De regisseur had gelukkig rekening gehouden met types zoals ik.
Denkt u over het algemeen van uzelf dat u slim bent, dan kan ik u zeggen dat u op basis van enkel en slechts dit logje kunt ontdekken waar de titel van de film op slaat. Succes. 

..... eventjes later....... als ik de hoes van de DVD wat beter had bekeken had ik misschien niet op minuut 127 hoeven wachten......maar toch, die regisseur die doet dat niet voor niets he, die laatste minuut voor nog wat nuttige informatie gebruiken ....