Met dank aan Wikipedia: Urban exploring, urbex of UE is het doorzoeken van producten van onze beschaving die voor het publiek (meestal) niet toegankelijk zijn. De term Urban exploring is Engels en betekent letterlijk 'het onderzoeken van het urbane (=stedelijke)', maar het kan zich net zo goed op het platteland afspelen. Urban exploring wordt beoefend door Urban explorers.
Iemant zou best graag een Urban explorer willen zijn. Maar iemant durft dat niet. Vanochtend kwam ik dit artikel tegen. En ik vraag me ten zeerste af of hier sprake is van het 'doorzoeken van producten van onze beschaving'. Wat een horror moeten die plaatsen geweest zijn. Stel je voor dat je morgen wakker wordt en je bent daar. Tijdens de hoogtij van die instellingen. Dan was je zwaar de sigaar. Er moeten mensen hebben gezeten die prima bij hun verstand waren, maar waar iemand graag korter of langer vanaf wilde. Een overijverig sheriffje of zo. En dan heb ik het over de mental institutions, waar je volgens mij ook zwaar mental moest zijn om te kunnen werken. Maar die horrifying specialistische ziekenhuizen met hun overtuigd medisch kunnen, die doen ook niet voor de ergste nachtmerrie onder. Doet me wel afvragen welke medische behandelingen van tegenwoordig we als een nachtmerrie zullen bestempelen over pakweg 50 jaar.
Maar deze gruwelingen zijn niet de reden dat ik niet durf te urban exploren. Kan natuurlijk ook naar een ander soort product van onze menselijke beschaving gaan. Maar over het algemeen vinden de mensen van wie die producten zijn het niet zo leuk als je hun eigendom betreedt. Soms laten ze die eigendommen zelfs bewaken door honden met grote tanden en een agressieve dronk. En als het product van niemand is, rechtmatig gezien, dan is er meestal wel iemand in de buurt die vindt dat ie de rechtmatige eigenaar is. Die iemand is dan meestal niet zo'n fris persoon. En zal zeker geen kopje thee voor je zetten. Zo wil ik ook al jaren Chateau Noisy bezoeken (even goochelen en je stuit op nog meer geweldige sites). Maar daar schijnt fulltime een man met een geweer rond te lopen die ook daadwerkelijk schiet als ie je in zijn vizier heeft. En dan durf ik niet meer he. Ik ben zo'n ontzettende schijterd. Het liefst bel ik iemand op en vraag ik toestemming om te gaan. Maar ja, een deel van de fun is natuurlijk dat je iets doet wat niet mag. En verder heb ik nog iets waardoor ik me nog steeds niet aan UE heb gewaagd. Het schijnt, een ongeschreven regel want waar zou ie beschreven moeten staan, dat je alles zo moet laten zoals je het aantreft. Je mag geen objecten van producten van onze beschaving meenemen. Maar op veel foto's zie ik zulke gave objecten staan. Dat ik liefst gelijk met een vrachtwagen afrijd. Weet iemand een dergelijke locatie in Nederland? Als ik dan gepakt wordt dan kunnen jullie me tenminste nog opzoeken in het ziekenhuis of het gevang.
[De originele foto is van Tunnelbug]
Ik heb dat één keer gedaan. In Luik, Fort de la Chartreuse. Was fantastisch. Tot een of andere fotograaf die daar rondliep ons nonchalant vertelde dat daar ook een enge man met een nog engere hond rondliep. Argh.
BeantwoordenVerwijderenFoto's hier, hè: http://www.flickr.com/photos/villadesroses/sets/72157626498559734/
Dat chateau, dat fascineert me. Er is in Belgie ook ergens zo'n theater... dat lijkt mij ook heel tof. Maar daarvoor moet je op muurtjes klimmen. Durf ik op zich best, maar lijkt me toch niet zo raadzaam als je zo lomp bent als ik ben. ;)
http://www.forbidden-places.net/urban-exploration-cinema-theater-varia#gal
O o ooo, wat leuk dat jij ook hierin weer dezelfde kleur bent. Gave foto's! Je houdt toch ook van stambomen, familielijnen enz? Zoek eens een keer uit of wij familie zijn. Ergens ver weg.
BeantwoordenVerwijderenDat theater is echt bizar. Hoe kan zoiets toch staan te vergaan? O o ooo, er komt een nieuw logje op.
Ja lachen, hè! We zijn vast wel ergens familie, dat moet wel. ;)
BeantwoordenVerwijderen