Iemant heeft niet altijd geluk

Dit had het zo ongeveer kunnen zijn.

Op vrijdag ben ik vrij en mijn eerste gang is naar de kringloop. Ik ben er dus wekelijks. Het is mijn ontspan moment van de week. In alle rust neuzen tussen troep. Ik kom er echt terug van in mijn lijf. Na vier dagen volop in mijn hoofd te hebben gezeten. Het is de ultieme scheiding tussen werkweek en privétijd, waarin geen ruimte is voor werk. Wel voor allerlei soorten troep. Van het soort dat je hebben wilt (ik dan dus, een ander blijkbaar niet anders was het natuurlijk nooit in de kringloop belandt) en van het soort dat je niet hebben wilt (stof en vuil). Ook die laatste is helaas een wekelijks verhaal. Of eigenlijk dagelijks. Zucht.

Nu zou u het beeld kunnen hebben dat mijn huis volgestouwd is met allerlei meuk. En dat klopt, maar op de een of andere manier springt dat niet zo in het oog. En bovendien gaat er ook wel eens iets de route van huis naar kringloop hoor. Het is geen eenrichtingsverkeer. Als ik er weer op uitgekeken ben. Of wanneer ik iets gekregen heb wat zo totaal niet bij mij past. Dan verblijft het enige tijd in mijn huis, net zo lang als passend lijkt om de gever niet voor het hoofd te stoten. En dan, zodra ik vind dat het met goed fatsoen de deur uit kan, gaat het naar de kringloop. Dat is het personeel daar ook opgevallen. 'Is goed zo hoor (toen ik een keer geld tekort kwam), je komt hier tenslotte ook zo vaak iets brengen.' (De voorgaande zin staat er alleen maar zodat u het waarheidsgehalte kan duiden.)

En daarnaast is het ook nog eens zo, dat ik niet altijd geluk heb en een of andere schat vind die mee naar huis móet. Soms is er gewoonweg niets van mijn gading bij. Dat kan hoor. Niet vaak, maar het komt voor. 

En heel soms blijkt het thuis niet te zijn wat het had kunnen zijn. Het is te groot, te klein, kapot of incompleet. Tja, dat is het risico. Beter kijken. En dan volgt het dilemma, gaat het terug of de vuilnisbak in? Ik houd gewoonweg niet van weggooien en misschien is het voor een ander helemaal niet erg dat het kapot is of dat er wat mist. Kan toch? 

Kijk, gisteren kwam ik een aantal losse zaken tegen in een behoorlijk morsige plastic broodzak. Ik dacht een kerstdecoratie te herkennen uit mijn jeugd. Zo'n draaimolentje met engeltjes die tegen belletjes aan tikken door de kaarsjes die je eronder staan. U kent het vast wel. Zo niet, kijk dan nog even bovenaan dit logje.
Hij was niet geprijsd, maar voor 50 cent mocht ik hem meenemen. En dat heb ik dus gedaan. 'Hopelijk is ie compleet,' dacht ik nog. Nou, dat is ie dus niet kan ik u vertellen. Kijk maar.

Dit is het werkelijk.

Ik mis een bel, een engeltje en diverse lange dingen om hem op te bouwen. Lekker dan. Zeg nou niet, dat zie je toch zo?! Hij zat in een morsige plastic broodzak he! Uit het jaar 1970 of zo! Of in ieder geval de guldentijd. Daar kun je niet meer goed doorheen kijken hoor. 

En nu? Gaat het boeltje terug? Kan ik er nog wat mee? Of gaat het de vuilnisbak in? Mocht u mij willen adviseren, u heeft tot vrijdag.