Iemant houdt niet van kerstballen!

prettie-sweet.tumblr

Kerstballen. Ik heb er niets mee. Eerder wat tegen. Geen idee waarom. Echt niet. Wat kun je nou eigenlijk tegen hebben op iets ronds met een mooi kleurtje? Wat misschien ook nog een beetje glimt of glinstert. Toch helemaal niets mis mee? Maar feit is, dat ik er geen een in huis heb. Wel nog wat van die eikeltjes en zo'n kerstmannetje. Maar van die ronde ballen? Geen een! En ik geloof heus dat ik nu niet lieg. Ik ga niet zo ver dat ik het boeltje nu al van zolder haal om het te controleren. Maar afgaand op mijn geheugen zeg ik 0. Ik heb er 0.

De kringloop niet. Die heeft er zat. Ook nog na Kerst schat ik zo in. Afgelopen keer heb ik nog lopen struinen in de bakken die werkelijk vol liggen met alle kleuren, vormen en maten die je maar kunt verzinnen. En voor maar 20 cent per stuk. En dus heb ik er een aantal in mijn mandje geladen. En iemand anders er een aantal in haar mandje helpen lopen laden. Dat is het grappige van de kringloop. Je komt er best vaak gelijkgestemden tegen. Regelmatig heb ik de leukste gesprekken met mensen die ik net een minuut ken (hmpf, misschien is dat ook wel de reden dat de gesprekken leuk zijn).
Afijn, we bleken beiden dezelfde ballen leuk te vinden, maar zij vond ze leuker dan ik. Dus we besloten ter plekke hoe haar boom eruit ging zien dit jaar en we gingen de juiste ballen uit het overweldigende aanbod pikken. En passant kwam ik er ook nog een paar tegen in een donkere koperkleur en die gingen mijn mandje in. Mijn boom gaat namelijk in koperkleur gehuld worden dit jaar. Dat wordt trouwens nog een uitdaging heb ik gezien. Het koperaanbod is bedroevend minimaal. Dus het wordt op zijn minst een boom met koperaccenten. Maar daar gaat het nu niet om. Terug naar de kringloop. We waren op enig moment klaar met de ballen. Haar boom zat vol en mijn weerstand tegen die dingen was gestaag groeiende. We groetten elkander vriendelijk en gingen ieder ons weegs. Nog een of twee rondjes door de kringloop. En ondertussen zwol de weerstand voor die ballen in mijn mandje toch aan! Niet normaal. En omdat ik het niet normaal vond, besloot ik het te negeren. Maar dat lukte niet. Helemaal niet. Van geen kanten. Het werd zo erg dat ik in volle vaart richting de bakken ging en ze met zorg, doch vastbesloten weer uit mijn mandje wipte. Brrrr. Rotdingen.
Raar toch?