Dankbaar als ik ben, doe ik er vervolgens gruwelijk lang over om de award door te geven. Het is niet fraai. Maar vorige week deed zich een prachtige kans voor, omdat zich een inspirerend blog aandiende. Zomaar. Op mijn soort van deurmat. Hoe inspirerend voor mij persoonlijk is nog wel even de vraag, maar het heeft me in ieder geval weer aan het schrijven gekregen. Niet dat dat het doel van die blog is. Nee, Saar en Marie beklimmen de hoge berg naar een gezonder, sportiever en bewuster leven. En nemen iedereen op hun weg mee die maar mee wil. Ook degenen die een frisse tegenzin ervaren (structureel of tijdelijk). Daar doen ze volgens mij helemaal niet moeilijk over. Al is het een stuk leuker als je een vrolijk gemoed hebt. Alles is trouwens een stuk leuker met een vrolijk gemoed.
Overigens, met betrekking tot sportiviteit is bij mij die tegenzin ongeveer wel structureel te noemen. Gezonder dat lukt nog wel, bewuster ook (alles relatief he), maar sportiever heb ik geen boodschap aan. Mijn hele leven hoor ik van een bepaald hormoon dat vrij komt bij fysieke inspanning. Marie heeft het er hier ook over. Nou echt niet hoor. Echt niet. Nooit, maar dan ook nooit is dat hormoon vrij gekomen. En ik heb er inspanning genoeg voor geleverd hoor. In het verleden. Zoveel dat ik het wetenschappelijk bewezen acht dat dit hormoon een vrij specifieke voorkeur heeft. Voor andere mensen. Niet voor mij. Ik beweeg me gewoon zo actief mogelijk bij het uitvoeren van mijn dagelijkse werkzaamheden (u zou mij op dit moment dit logje eens moeten zien schrijven, best een uitdaging tijdens een radslag) en verder banjer ik drie keer per week door het bos. Tot zover.
Op dat hormoontje na, tref ik echter een heleboel herkenbaarheid aan bij Saar en Marie. Dat maakt deze blog leuk om te volgen en er wat van op te steken. Nu nog vanaf de bank, maar wie weet ....... ze pakken het goed aan. Dus, Saar en Marie, bij deze heel veel succes gewenst en dank voor alle inspiratie!
Enne, neem jullie tijd hoor. Om de award door te geven. Het is misschien niet heel netjes om lang te wachten naar degene toe die je genomineerd heeft, maar other than that draait de wereld en het internet gewoon door.
Pffff, en dan nu waar u natuurlijk ontzettend naar uitgekeken heeft, de 7 (!) nutteloze feiten:
- Ik moet niezen van advocaat.
- Ik val alleen in slaap op mijn rechter zijde. Tenzij ik heel moe ben, dan is het om het even. Mocht u mij in die staat (heel moe) tegenkomen, dan is het verstandig ruim baan te maken en mij zonder obstakels mijn bed in te laten rollen. Dat geldt ook voor mijn hondje C. Wij begrijpen elkaar bijzonder goed op dat punt.
- Mijn Wordfeud skill rating is op dit moment 1562. En ja, dat speel ik nog steeds elke dag.
- Ik kijk graag series op Netflix (iets wat Saar en Marie ook niet vreemd blijkt).
- Vanaf ongeveer september ben ik bezig met kerst, waarna de kerstdagen zelf (hoewel leuk) altijd net iets anders uit de verf komen dan ik voor mijn geestesoog zag in de aanloop er naartoe. De cottage ontbreekt bijvoorbeeld, bijna altijd de sneeuw ook, evenals de kalkoen op een buitensporig aangeklede tafel in een rondom versierd huis en ook de roedel honden bij het haardvuur behorende bij de grote familie van minstens drie generaties zijn in geen velden of wegen te bekennen. Ik weet dat ik niet de enige ben hierin. Zij heeft er ook last van. Al kan het geestesoog misschien verschillen vertonen.
- Een nieuw boek dat door mij gelezen is, kan zo weer terug in het schap. Je ziet er echt niets van.
- Ik heb een bloedhekel aan pretparken, funfactories, partyboerderijen en dat soort aangelegenheden. Ik word er subiet obstinaat van. Hetzelfde effect heeft een fiets overigens op me. Als ik er op moet zitten dan en geacht wordt mezelf erop te verplaatsen. Nee wacht, dat is nog een graadje erger blijkt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten