Vorige week woensdag heb ik opdracht 3 uitgevoerd. Maar ik ben er nog helemaal niet aan toe gekomen om u daarover te berichten. Ik koos voor de Italie-dag. Dat kwam tot uiting in het luisteren naar Eros en andere Italianen (niet geheel geschikt voor mijn oor, dus ik was er gauw klaar mee, wel heel handig dat ik Spotify heb, anders was ik niet eens in staat geweest om die muziek te luisteren.), het eten van amandel koekjes (erg lekker en zeer geschikt voor mijn smaak, maar verder niet nieuwswaardig), het drinken van cappucino's en esspresso's (sinds we een George in huis hebben ook zeer geschikt voor iemants smaak, maar wederom verder niet nieuwswaardig), het kijken van Pane e Tulipani (zeer geschikt, zeer geschikt, ik ga er zo op door) en tot slot het eten van een pastasalade (geen nieuw recept, daar had ik geen tijd voor, maar wel lekker). Verder heb ik de hele dag grazie en allora gezegd waar het maar kon, maar dat kwam niet vaak voor aangezien ik het grootste deel van de dag alleen was en je bedankt jezelf nou eenmaal niet zo vaak. Dus het enige nieuwswaardige van deze, overigens prettige opdracht, is de film. Die film is een aanrader. Ik heb er erg van genoten. De kleuren waren goed, de sfeer, de humor, het verhaal, de acteurs, de muziek. Hoofdpersoon is Rosalba. Rosalba is zo heerlijk herkenbaar onhandig dat ik aan het begin van de film hardop commentaar heb geleverd en mee heb zitten leven. In het Nederlands hoor, mijn kennis van het Italiaans strekt namelijk niet zo ver. Ik ga niet teveel over de film zeggen want dat zou jammer zijn. Maar ik geef wel weg dat Rosalba vergeten wordt bij een wegrestaurant en dat vanaf dat moment haar leven een andere wending neemt. Voor oude patronen komen nieuwe patronen in de plaats. Maar, is de vraag, zijn ze blijvend? Hoe vaak is men in staat oude patronen af te schudden?
Geweldige film he, ik heb er ook zo van genoten!
BeantwoordenVerwijderen