Iemant past ervoor om naakt in een krantenbericht te verschijnen

Ik weet niet of het iets over mij zegt, of dat het u ook opgevallen is. De laatste tijd verschijnen er nogal wat nieuwsberichtjes over naakte mensen. Naakte mensen die foute dingen doen. Van een beetje fout, tot zelfs niet meer fout, maar misdadig te noemen. Naakt en fout horen blijkbaar ook bij elkaar. Nou doe ik wel eens wat fout, ik doe echter zelden foute dingen. Misschien wel nooit, als ik er zo over nadenk. En misdadig ..., nou dat woord dat is op mij echt niet van toepassing. Sommige dingen zeg je niet van jezelf, maar dit durf ik toch wel ronduit te bekennen. Misschien zijn de omstandigheden er gewoonweg nog niet naar geweest, maar waarschijnlijker is dat deze omschrijving gewoon niet op mij van toepassing is. Laten we het hopen.
Naakt ben ik natuurlijk ook met enige regelmaat. U kunt zelf wel invullen waarom. Maar bij voorkeur ben ik naakt op de momenten die daarbij horen. En dus niet op straat, op mijn werk, in de winkel en op al die andere plekken die voorkomen in dromen waarin je rijkelijk laat constateert dat je geen kleding aan hebt, terwijl dat toch echt wel zo was toen je van huis ging. Overigens, ik droom vrij vaak dat ik op zoek ben naar een toilet. Ik moet dan hele grote gangen door of hallen, vaak hotels of scholen, en dan is er nergens een toilet te vinden wat niet midden in die zaal staat, wel deuren heeft, schoon is of niet gelijktijdig gedeeld hoeft te worden met drie anderen. Ik weet niet wat die droom betekent, dus misschien doe ik hier per ongeluk wel weer een onthulling.
Afijn, terug naar naakt. Ik ben geen shopaholic, modemeisje of stylegoeroe, desondanks stel ik het op prijs er een beetje leuk uit te zien. Niet te tuttig, niet te doorsnee, niet te oud, niet te jong, niet te trendy of te oubollig. En niet te duur. Ik vind de prijzen van veel kleding echt belachelijk.Van de zotte gewoon. Dus ik houd ook nog eens van een uitverkoopje. Dit jaar heb ik een probleem omdat ik vorig jaar mijn kast flink heb opgeruimd bij de seizoenswisseling. Deel naar de kledingcontainer, deel de kliko in. Het was echt nodig.
Zo ook met de schoenen. Mijn fijne gympjes waren op. En om te voorkomen dat ik allerlei excuses ging bedenken waarom ze 'toch nog wel konden' en het risico op een armoedig imago heb ik ze in de kliko gemikt. Nu heb ik spijt. Want ik kan geen geschikte andere vinden. Ik wil hoge gympjes, geen lage. Dat wil ik mijn hele leven al. En mijn hele leven heb ik ze gewoon in de zomer kunnen kopen. Dit jaar kijken schoenverkopers me en masse meewarig aan na mijn vraag waarom er alleen maar lage gympen zijn en of er nog hoge verwacht worden. Een enkeling kijkt zelfs wantrouwend, alsof Ralph Inbar elk moment binnen kan komen lopen. En dat is gewoon onmogelijk. Ze krijgen er nog net uitgeperst 'nee mevrouw (mevrouw!!), het wordt Zóoomerrrr', waarna ze zich snuivend omdraaien.
Nu kan ik het oplossen door All Stars te kopen, maar dat wil ik niet. Mevrouwen lopen niet op All Stars.
Maar gympen zijn niet mijn grootste probleem. Ik ben namelijk bang dat ik dit jaar niet zo heel goed match met de nu geldende mode. Niets kan mijn goedkeuring wegdragen. Het is te tuttig, te doorsnee, maakt te oud, is voor jonge meiden met strakke lijven, veel te trendy (valt teveel op tussen de rest van mijn garderobe) of geschikt voor iemand met geen smaak. Of te duur dus naar mijn smaak, veeeeeheeeel te duur. Laten we hopen dat mijn kop gewoon even niet staat naar kleding kopen en dat het zich oplost. Laten we dat hopen. Want om als naakte en dus ook misdadige mevrouw in een krantenbericht te verschijnen vind ik niet zo'n aantrekkelijk vooruitzicht.

P.s.:  En wat heeft de foto met het berichtje te maken? Helemaal niets. Als ik wel een foto had die met dit berichtje te maken had, dan was dat bedenkelijk geweest.
Ik ben aan het bakken voor J. en D. die bijna jarig zijn ... hieperdepiephoera. Taart 1 staat af te koelen op de achtergrond, taart twee zit in de oven en taart 3 ligt nog in afgewogen onderdelen op het aanrecht.