Iemant speelt een soort van Russisch roulette met Jelly Beans

Dit mensen, dit zijn Jelly Beans, van Jelly Belly. Dat doet me denken aan Delhi belly, maar dat is toch echt compleet wat anders en geheel niet ter zake doende.
Wikipedia zegt er dit over: De snoepjes in de vorm van een kidneyboon zijn ca. 1 cm groot en bestaan uit een gekleurd suikerlaagje met een gel-achtige kern. De hoofdbestanddelen zijn suiker, glucosestroop en gemodificeerd zetmeel (van maïs). Er zijn maar liefst 50 verschillende soorten, met ieder een andere kleur en smaak. 1 snoepje bevat 4 kcal. en is gelatine-vrij, waardoor het ook geschikt is voor vegetariërs.
Onder de soorten bevinden zich niet gangbare smaken als jalapeño, popcorn, geroosterde marshmallow en Piña Colada.
Nu ben ik twee keer eerder met deze Jelly Beans in aanraking gekomen: een keer op onze eerste reis in de VS en de tweede keer doordat een collega uit een aanval van nostalgie een doos had meegenomen uit de VS. En beide keren dacht ik 'wat zijn deze dingen smerig'. Dus toen we deze vakantie proviand in gingen slaan voor onze lange autoritten koos ik voor een zakje Jelly Beans. De Echte. Dertig assorted flavours. Van toiletverfrisser, tot verfafbijt, langs parfum naar tandpasta. Het komt allemaal langs. En dan is het leukste om niet te kijken wat je in mond stopt. En langzaamaan ga je de smaken waarderen. Trek je steeds minder gekke bekken en bedwing je de aandrang om zo'n boontje heel door te slikken, teneinde maar niets te hoeven proeven. Dan ga je hopen op die ene die zo smaakt, als tijgerbalsem ruikt. En op die ene die ook echt smaakt naar wat het naampje zegt: licorice. En wat het nou allemaal zo spannend maakt, hence de verglijking met Russisch roulette, is die ene. Die ene die zo ongelooflijk smerig blijft smaken. Maar je weet het niet. Je weet niet of je die ene hebt, die enige echt smerige. Als je steeds maar in het zakje grijpt en zonder te kijken de boel in je mond stopt. Een voor een, om vooral die ene niet te missen. Om als je hem dan hebt, als je Hem dan Hebt te kunnen blijven zeggen dat ie zo ongelooflijk smerig is. SMERIG. Die buttered popcorn. Wit is ie, met gele vlekjes. En SMERIG zeg ik je. SMERIG!