Iemant viert haar verjaardag (niet)

Ik ben geen verjaardagvierder. Niets heb ik er mee. Niet met de verjaardag van anderen en niet met die van mezelf. Als je dit leest en concludeert dat ik je inderdaad niet vaak feliciteer, weet dan nu dat dat niet persoonlijk is. Het ligt aan het fenomeen verjaardag in combinatie met mij, niet aan jou. Het enige leuke aan verjaardagen zijn de cadeautjes. Maar ook dat vind ik niet altijd heel leuk. Op de een of andere manier vind ik het vervelend om en plein public het papier van een cadeautje te moeten halen (ruk je het eraf of haal je voorzichtig de plakbandjes los?) en vervolgens blij verrast te zijn (ook al ben je dat niet altijd) en te bedanken.  Ik voel me altijd getest. Ben ik voldoende blij geweest? Heb ik gereageerd zoals de gever voor ogen had toen ie het cadeautje kocht? En hemeltje, wat als je het gegevene al hebt? Wat doe je dan? Zeg je het eerlijk of durf je de ander niet te teleurstellen? En de ergste soort, met iets in handen staan waardoor je je afvraagt of die persoon jou echt zo ziet en dus zo slecht kent. Wat zegt dat over het contact? Wat doet die persoon op je verjaardag?

En als je je dan door het cadeauritueel hebt geworsteld volgen de vraagstukken of iedereen genoeg te eten en te drinken heeft en het naar zijn zin heeft. Je bent alleen maar heen en weer aan het rennen tussen keuken en monden. En dan heb ik het echt lastig he. Want op derde Kerstdag jarig zijn, bemoeilijkt de catering danig. Sla je groots in met een heuse verjaardagstaart, eet niemand wat omdat ze nog vol zitten van de Kerst en minstens 10 kilo zijn aangekomen. Die er nog voor Oud & Nieuw weer af moeten. De ergste
derde-Kerstdag-verjaardagsbezoeker slaat niet alleen taart af, maar vraagt vervolgens of je wortels in huis hebt. Denk je het jaar erop er vanaf te kunnen komen met petit fours, zijn de voor de lapzwansen onder het bezoek vermakelijke opmerkingen niet van de lucht. 'Kon het eraf?', 'Met het ouder worden gebeurt er blijkbaar ook iets met je portemonnee?' Ik lach me kriek en houdt mijn oorlel vast voor steun. De grapjassen. Je kunt toch altijd op ze rekenen. En maak een mentale notitie volgend jaar geen verjaardag te vieren. 

Maar nu is het bijna weer zover. Nog 5 nachtjes slapen en dan ben ik jarig. En het dilemma van wel of niet vieren is nog niet beslecht. In ieder geval vier ik het niet op derde Kerstdag. Dat is echt geen dag voor een verjaardag. Nee, de enige optie dit jaar is een verjaars-/nieuwjaarsborrel op zondagmiddag 1 januari vanaf 14.00. Mocht je willen komen (voel je niet verplicht), laat het me dan even weten. I.v.m. de catering. Geef dan ook even een inschatting van hoe vol je nog zit van de oliebollen.