Nu ben ik vandaag 41 geworden. En nog steeds heb ik een paar dingen niet in mijn systeem zitten. Je zou denken dat 41 jaar genoeg is om een en ander te onthouden. En een en ander lukt ook wel, er zitten ook wél dingen in mijn systeem. Maar er zijn ook dingen die stug en hardnekkig niet aan mijn brein onderworpen willen worden. Zo verlaat ik met grote regelmaat nog het huis voor het maken van een of andere wandeling zonder een zakdoekje bij me te steken. En das niet handig. Met een chronische loopneus. Die loopneus is sowieso al niet handig. Koude, drank, soep, niets, het is allemaal genoeg om die neus van mij aan het lopen te krijgen. Hoe zou bijvoorbeeld Maxima dat doen? Of een van die andere prinsessen. Die dan op Koninginnedag in hun mooie pakje door Nederland lopen te glimlachen. Zonder! Zonder ook maar één keer hun neus te moeten snuiten of betrapt te kunnen worden op een glimmende druppel onderaan het puntje.
Verder staan in mijn keukenkastje twee flesjes witte wijnazijn, twee flesjes rode wijnazijn en twee flessen balsamico. En dat is omdat ik niet eerst even kijk wat ik in huis heb voor het boodschappen doen. Dat doe ik als ik weer thuis ben en de boodschappen opruim.En wat er in de garage allemaal dubbel staat, dat ga ik maar niet eens opsommen. Waarschijnlijk kan ik niet eens volledig zijn. En dan zijn er nog wat huishoudelijke klusje die maar niet blijven hangen. Oven gelijk na gebruik even schoonmaken bijvoorbeeld. Maar waarschijnlijk is dat meer te wijten aan luiheid.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten