Nou weet ik al jaren dat dit mijn randvoorwaarden zijn. En denk maar niet dat er een jaar is, dat ik me daar ook echt aan houd. Voor zover ik invloed op die voorwaarden heb dan. Maar dit jaar was het bar en boos.
Tegen beter weten in sleepten R. en ik de boom die we vrijdagavond bij de bezinepomp (godbetert!) hadden gescoord op zaterdagochtend het huis binnen. Om ons, net als elk jaar, af te vragen hoe we het ding stevig gingen neerzetten. Geen kluit dit jaar. Wat hadden we in huis of tuin dat de klus kon klaren? Potgrond? Nee, op. Zand? Nee, nooit gehad. Strooizout? Vast niet goed voor de boom. Stenen? Niet genoeg. Denneappels? Wel genoeg, niet stevig. En mensen, we stonden daar een partij onhandig te doen. Maar het was onze eigen schuld. Het was namelijk tegen-beter-weten-in!!
Want.... de zon scheen, alle huishoudelijke klusjes moesten nog gedaan, geen enkele boodschap was nog in huis, de hondjes waren hyper want nog niet naar het bos geweest, er was een afspraak om 12.00 uur en mijn neus was verstopt dus koffie of glühwein was om het even. De muziek was het enige wat wel lukte. Kerstkoren. Die ongelooflijk op mijn zenuwen werkten door alles wat niet goed ging. Uiteindelijk hing de boom in een mand tegen de muur, ging vriend R. grond kopen en ik stofzuigen. Chagrijnig. Mijn hele kerstritueeltje naar de floppen. En je hebt elk jaar maar één kans he. Eén kans op een mooi kerstritueeltje.
Afijn, vriend R. kwam terug met zand, waarna we voor de afspraak van 12.00 uur nog net de boom fatsoenlijk in zijn mandje hebben kunnen zetten. Daarna besloot ik af te koelen en eerst het lijstje met randvoorwaarden af te werken. Dus thuisgekomen werden eerst de klusjes gedaan, deed R. boodschappen, gingen we met de hondjes naar het bos, werden de prullaria naar boven gebracht, gingen we eten en een filmpje kijken. Het kersthuis moest maar tot zondag wachten.
En toen werd het zondag, het was wel koud maar niet guur. De zon scheen. Geen goede start. Wat was nu wijsheid? Wachten tot het slecht weer werd en ondertussen de kerstkaart voor het pension ontwerpen en het fotoalbum voor vaders af maken? Nee, toch maar eerst de kerstspullen naar beneden halen en versieren. Die twee klusjes kwamen later wel.
De keuken was het eerst aan de beurt. Ramen werden versierd en een tafelstuk werd gemaakt. All went well and was beginning to look a lot like Christmas. Ook in mijn hartje. Opgetogen toog ik naar de woonkamer. Boom, decoratiestuk van takken en een lintenhanger aan het plafond waren daar het plan. Eerst de boom. Lichtjes getest. Werkend. Mooi. Lichtjes in de boom en KLABAM uit was de pret. Blijkbaar was de boom van de bezinepomp sinds jaren de grootste boom die we in huis hebben gehad. Het was wel de mooiste, dat hadden we al geconstateerd. Maar dat ie zoveel groter was, hadden we nog niet geregistreerd. Maar het zielig ogende snoertje lichtjes bewees het. En geen andere lichtjes meer in huis hebben he. Ooit kwam ik om in die dingen, nu niet. Nu was het tuincentrum wel open, maar het ontbrak me aan moed om daar twee uur in een rij voor een kassa te gaan staan.
Bovendien werd het al laat. De hondjes moesten nog uit, de kerstkaart en het album moesten nog klaar ..... Gloeiende, gloeiende. Van een kerstzege was niet te spreken.
Dus het werd kerstkaart, hondjes, naar de Karwei die open bleek en haast geen klanten had (buitenlampjes gekocht, omdat er geen binnenlapjes meer waren), kerstkaart verder, kerstkaart af, album, eten, album verder, album af, blog. En we schrijven nu 20.00 uur.
Morgen maar verder met die kerstboom. Ik ben er even klaar mee. Dan maar een avondje met een voor het overige kale, maar toch half verlichte kerstboom. Altijd nog beter dan gisteravond. Toen was ie kaal en onverlicht.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten