Iemants hoofd gaat niet uit

Zo mensen, lekker gedoucht breng ik dit logje bij u over het scherm. Wel met enige hindernis van sterk verkoelde ogen. Dacht dat ik wel eerder de make-up van mijn ogen haalde met eucalyptus douchegel van Kneipp, maar weet inmiddels wel zeker van niet. Kneipp eucalyptus is een pure weldaad voor lichaam en geest. Het geeft het lichaam een opkikker en werkt heilzaam op de luchtwegen. Zo zegt de website. Reken de ogen dan niet als onderdeel van dat lichaam. Want echt, ik kan dit niet weldadig noemen. Eerder gewelddadig, maar dat is natuurlijk geen goede reclame. Voor de rest gaat het goed met me hoor.
Nou ja, er is wel iets dat me bezighoudt. Eigenlijk draait het daar om in dit logje. Het is u misschien opgevallen dat ik nooit een logje schrijf over mijn werk. Dat is geen toeval. Dat is bewust. Mijn werk heeft hier niets te zoeken. Bovendien zijn er collega's en gerelateerde onverlaten die dit blog bezoeken en voor je het weet heb je dan de poppen aan het dansen en zijn de interpretaties en beschuldigingen niet van de lucht. Want zo zijn ze wel he, die collega's. Ook al zijn mijn collega's niet van dat slag. 
Maar wat me bezighoudt is mijn hoofd. Letterlijk. Mijn hoofd houdt me letterlijk bezig. Er zit geen 'uit' op. Althans, meestal wel, maar nu sinds een week of twee niet (waarschijnlijk zijn dat er dan dus vier, want de tijd gaat sneller dan ik registreer). Of ik nu wakker ben of slaap, ik ben continu bezig. Ogenschijnlijk moeiteloos werk ik me door een 24-urige werkdag op deze manier. Maar dat is dom, heel dom. Want natuurlijk krijg ik niet betaald voor die 24 uur en kan ik er geen overuur voor noteren. Dus waarom? Waarom vraag ik u? Wat is het nut van deze nutteloosheid?
Voordat u zich nu zorgen over mij gaat maken en me gaat onderwerpen aan vragen als 'hoe gaat het nu met je?' en opmerkingen als 'je moet wel op jezelf passen hoor' wil ik u daar nu gelijk Het Stopteken voor geven. Ik zit daar niet op te wachten. Die vragen zijn net zo nutteloos als een hoofd dat niet uit gaat. En die heb ik al, dus ik hoef er niet nog iets nutteloos bij. De enige reden dat ik u deelgenoot maak van mijn voortdurend in bedrijf zijnde, doch zwaar ondergewaardeerde hoofd is dat ik na het schrijven van dit logje de twee mannetjes en de Man bij de Supermarkt respectievelijk niet en bijna niet meer gezien heb. Wonderlijk niet? Zou fijn zijn als dit logje hetzelfde effect op mijn hoofd heeft. Dat ik dan morgen wakker word en constateer dat mijn hoofd ein-de-lijk iets anders heeft gedaan. Of liever, niets heeft gedaan. Zalig niets. Kan het misschien ook nog door die eucalyptus komen, maar dat weten we dan overmorgen wel he. Want die eucalyptus die raak ik niet meer aan voorlopig.