Iemant heeft zand op tafel

We hebben het hier over dit hondje. We hebben er twee en beide hondjes zijn schatten, maar dit specifieke hondje is af en toe ook wat stout. Soms wat erger, soms wat minder erg. Dit hondje gaat zeker 1 keer, maar vaker 2 keer per week naar de dagopvang voor honden. Hij is dan daggast in het pension. Hij heeft het daar heel, heel, heel erg naar zijn zin. Hij rent en speelt zich een slag in de rondte, doet een slaapje en rent dan nog wat meer. Aan het einde van de dag halen we hem op, hij krijgt nog een hapje eten en de rest van de avond hebben we geen hond aan hem. Hij ligt in diepe slaap en is af en toe slechts in staat een ooglid op te hijsen om zijn omgeving in zich op te nemen voor een zeer kort moment. Even controleren of het roedeltje nog klopt, zo leggen wij dat uit. Het pension is nu twee weken dicht. Vorige week en deze week moest hij thuisblijven. Dat kan hij prima, maar zijn uitjes mist ie toch wel. En vorige week constateerden we dat als dit hondje zijn uitjes niet heeft, hij toch iets meer de grenzen opzoekt van wat mag en wat niet mag. Hij moet iets meer bijsturing hebben lijkt het wel. Maar dat hebben we graag voor hem over. Bovendien, zo redeneerden we, het scheelt toch twee weken weer de kosten voor de dagopvang. Niet dat die zo torenhoog zijn, maar aan een paar tientjes zit je toch gauw.
De laatste paar dagen vraag ik me af waarom er elke keer toch zoveel zand op de eettafel ligt. Verder is er niets aan de tafel te zien. Er ligt een stapeltje tijdschriften en boeken op, er staat een grote schaal op met daarin een glazen bol voor een kaars en een speaker. En die staan de hele tijd waar ze staan. Niets aan te zien. Maar nadat vriend R. ook had aangegeven dat hij niet kon bedenken wat hij deed dat zand op de eettafel kon veroorzaken begon het vermoeden te vormen dat dit hondje niet alleen de vensterbank aan de voorkant van het huis tot zijn domein heeft verklaard, maar als we niet thuis zijn ook de eettafel aan de achterzijde van het huis. Je kunt dan zo goed naar buiten kijken he, zal zijn overweging zijn.
Vanochtend was de tafel zandvrij. Vanmiddag was de tafel een zandbak. Bewijs geleverd. Maar om alle twijfel weg te nemen lag er nog een stukje bewijs voor ons klaar. Of beter gezegd, een paar stukjes bewijs. In die schaal die dus op tafel staat, liggen al een paar dagen een briefje van 50 en een briefje van 20. Gewoon te liggen, tot ze naar de bank worden gebracht of uitgegeven worden. Of worden verscheurd. Door dit hondje. Althans, het briefje van 50 is gelukkig ongedeerd gebleven. Het briefje van 20 bestaat nu uit 5 snippers en twee ontbrekende hoekjes. Het briefje van 20 staat gelijk aan 2 dagen dagopvang. Twee dagen die hem de afgelopen week door de neus geboord zijn, als je het hem vraagt.